شماری از آسیب‌دیدگان زمین‌لرزه هرات می‌گویند که به خدمات بهداشتی بسنده دست‌رسی ندارند.
این آسیب‌دیدگان تاکید می‌ورزند که به دلیل نبود سرپناه، کودکان‌شان بیمار شده‌اند و برای درمان آنان، دوایی وجود ندارد.
محمد عمر، باشنده روستای نایب‌رفیع ولسوالی زنده‌جان هرات است. جایی که گواه زلزله ۶.۳ درجه ریشتری بود و تلفات انسانی زیادی داشت.
او به گزارش‌گر آمو می‌گوید: «ساعت‌ها زیر آوارها گیر مانده بودم. من از ناحیه سر زخمی شده‌ام. ما با کم‌بود دوا و خدمات اولیه بهداشتی روبه‌رو هستیم».
در یکی از اردوگاه‌های موقتی که در ولسوالی زنده‌جان ایجاد شده است، آسیب‌دیدگان زمین‌لرزه در آن بودوباش دارند.
برخی از این آسیب‌دیدگان می‌گویند که از یک هفته به این‌سو، با مشکلاتی چون کم‌بود غذا، آب آشامیدنی، سرپناه و خدمات بهداشتی روبه‌رو بوده‌اند.
در همین حال، سازمان جهانی بهداشت، گزارش داده است که ۲۱ پزشک، پرستار و قابله زن، برای رسیدگی به خدمات بهداشتی به هرات فرستاده شده‌اند. این سازمان، هم‌چنان گفته است که پزشکان دیگری نیز به این ولایت فرستاده خواهند شد.
سازمان بهداشت جهانی، گزارش داده است که تا اکنون نزدیک به ۱۰ هزار تن، از مراقبت‌های بهداشتی و کمتر از ۵۰۰ تن، کیت‌های مختلفی دریافت کرده‌اند.
در بخشی از گزارش سازمان جهانی بهداشت آمده است: «در شفاخانه ۶۵۰ بستر حوزه‌ای هرات، که پذیرای مجروحان زلزله است، از تاریخ ۷ اکتوبر ۲۰۲۳ تاکنون در مجموع ۶۹۸ بیمار در این شفاخانه بستری شده‌اند که در حال حاضر ۱۷ بیمار در این شفاخانه تا هنوز بستری هستند و ۵۳ بیمار امروز ترخیص شده‌اند. بقیه بیماران در روزهای گذشته ترخیص گردیدند».
در حال حاضر، آسیب‌دیدگان زمین‌لرزه در داخل شهر هرات و دشت‌های اطراف این شهر، زیر خیمه‌ها زندگی می‌کنند و برخی از آن‌ها به دلیل گرانی بهای خیمه، با خانواده‌هایشان در اطراف خانه‌ها بودوباش دارند.
