تمنا پریانی یکی از زنان معترض است که از ملل متحد و کشورهای پشتیبان حقوق بشر و زنان می‌خواهد که «آپارتاید جنسیتی» در افغانستان را از سوی طالبان به رسمیت بشناسند.
در گوشه‌ای از شهر کلن آلمان، دختری که تجربه زندان طالبان را دارد، چادری برپا کرده و در اعتراض به سیاست‌های تبعیض‌آمیز طالبان در برابر زنان افغانستان اعتصاب غذایی کرده است.
او می‌گوید که ملل متحد و کشورهای پشتیبان حقوق بشر سیاست های آپارتاید جنسیتی در افغانستان زیر اداره طالبان را به رسمیت بشناسند، ادامه ارسال بسته‌های کمکی متوقف شوند و از سفر مقام‌های طالبان به خارج از افغانستان جلوگیری شود.
اکنون که اعتصاب غذایی او وارد نهمین روز شده، توان سخن گفتن ندارد. اما زرمینه پریانی خواهرش که در این اعتصاب او را همراهی می‌کند، درباره هدف از این کار می‌گوید: «امروز روز نهم اعتصاب غذایی ما است و هدف ما شنیده شدن صدای درد و رنج مردم افغانستان است.»
این اعتصاب غذایی در نخست از سوی ۱۶ تن آغاز شد، آنها می‌گویند که در این مدت زنان دیگری نیز برای پشتیبانی از این دادخواهی، با تمنا پریانی کم از کم یک شب و یا روز را در اعتصاب غذایی گذرانده‌اند.
یلدا، بهشته، نظام جلالی، رمزیه، گلچهره، زلا، فاطمه و شفیقه از زنان معترض دیگری هستند که تا هنوز به اعتصاب غذایی‌شان ادامه داده‌اند.
اعتصاب غذایی تمنا زریاب پریانی محدود به خودش نمانده و با حمایت‌های گسترده‌ای روبرو شد.
مینه رفیق و هدا خموش، فعالان حقوق بشر نیز از روز چهارم سپتامبر با تحصن در برابر ساختمان پارلمان ناروی دست به اعتصاب غذایی زدند.
این اعتراض‌ها در حالی در برابر محدودیت‌های طالبان در برابر زنان بیشتر شده که زنان معترض می‌گویند؛ طالبان زنان و دختران را از تمامی عرصه‌ها حذف کرده‌اند و زنان و دختران در افغانستان زیر اداره طالبان به‌گونه روز افزون گواه محدودیت‌های بیشتر میشوند.
