شماری از دانشجویان و دانش آموزان دختر که از تحصیل بازماندهاند، به‌گونه مشترک در بامیان کارگاه خیاطی ایجاد کرده‌اند.
آنان می‌گویند که به علت محدودیت‌های طالبان در برابر زنان و دختران و نیز ممنوعیت آموزش، تحصیل و کار از سوی طالبان این کارگاه را ایجاد کرده‌اند.
آمنه احمدی، صنف سوم دانشکده محیط زیست دانشگاه بامیان بود که همچون هزاران دانشجوی دختر دیگر از تحصیل محروم شد.
او می‌گوید که اکنون برای بیرون شدن از فشارهای روحی و روانی، خیاطی می‌کند.
این دانشجوی بازمانده از تحصیل می‌گوید: «در این کارگاه، لباس‌های زنانه می‌دوزم و در نمایشگاه‌ها به فروش می رسانم.»
آمنه احمدی می‌افزاید که نگران پیامدهای محدودیت‌های روز افزون طالبان در برابر زنان است.
بیست دختر دانشجو و دانش آموز که از تحصیل بازماندهاند در این کارگاه خیاطی کالا و لباس هزارگی می‌دوزند و در بازارچه‌های بامیان به فروش می‌رسانند.
در میان آنها آرایشگرانی نیز هستند که طالبان کارشان را ممنوع اعلام کرده و دروازه آرایشگاه‌هایشان را بسته‌اند.
صالحه یکی از دخترانی است که مجبور شده دروازه آرایشگاه خود را ببندد و حالا در این کارگاه خیاطی مشغول به کار شود.
او گفت: «من داشتم از راه آرایشگری زندگی خود را میپرخاندم، اما اجازه ندادند. حالا در اینجا کار زیاد می‌کنيم، ولی نظر به زحمت‌اش قیمت‌اش پایین و فروشات کم است.»
پس از تعطیلی دراوزه دانشگاه‌ها و مکاتب به روی دختران و زنان آنهاد در ولایت‌های مختلف افغانستان، تجارت های کوچک را به راه انداختند و انتظار دارند از این رهگذر بر اقتصاد خانواده شان اثرگذار باشند.
نزدیک به نه ماه است که طالبان دروازه همه مراکز تحصیلی را به روی زنان و دختران بسته‌ند. در همین حال، آنان، کار زنان در نهادهای غیردولتی را نیز ممنوع اعلام کرده‌اند.
۶۸۶ روز است که دروازه مکتب‌ها به روی دانش آموزان دختر بالاتر از صنف ششم بسته شده است.
