نظامیان حکومت پیشین پس از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان بیکار شده اند و زندگی مشقت باری را می گذرانند.
این نظامیان رهبران سیاسی و نظامی حکومت پیشین را به شدت انتقاد می کنند.
در این گزارش زندگی سربازی به تصویر کشیده شده است که پنج سال در چارچوب ارتش حکومت پیشین در نا امن ترین بخش هایی از افغانستان جنگیده بود و اکنون برای پیدا کردن لقمه نانی راننده ریکشا شده است.
عبدالمطلب در حکومت پیشین، سرباز بود.
می‌گوید نزدیک به ۵ سال، برای دفاع از کشور در ناامن‌ترین بخش‌ها جنگیده است، اما اکنون برای پیدا کردن لقمه‌نانی به خانواده‌اش، راننده ریکشاه شده است.
عبدالمطلب پس از فروپاشی حکومت پیشین و با بازگشت طالبان به قدرت، بیکار شد.
او بیشتر از یک سال است که همه روزه در جاده‌های شهر تالقان، با ریکشاه‌‌اش، کار می‌کند.
عبدالمطلب می‌گوید: «کار و بار نیست. ترافیک مزاحمت می کند.»
محمد علی نیز سرباز ارتش حکومت پیشین بود. می گوید که یک سال پیش از فروپاشی حکومت پیشین، در نتیجه برخورد گلوله، زخمی شد.اکنون او نیز همچون عبدالمطلب برای فراهم کردن هزینه خانواده اش به راننده گی ریکشا رو آورده است.
محمد علی می‌گوید: «توانایی کاری ندارم. نفقه خانواده مشکل است. مجبور هستم کار کنم و زحمت بکشم.»
پس از سقوط نظام جمهوری، شمار رانندگان ریکشا در ولایت تخار افزایش یافته است.
هر چند شمار دقیق ریکشا هایی که در تخار گشت و گذار می کنند روشن نیست اما برخی رانندگان می گویند که در یک ایستگاه ۱۵۰ ریکشا در انتظار مسافران اند.
شماری از کارمندان نظامی و غیر نظامی حکومت پیشین که بیکار شده اند، با رانندگی ریکشاه، هزینه خانواده شان را فراهم می کنند.
گل احمد راننده ریکشا می‌گوید: «کاری را که آن ها آغاز کرده اند برای شان خوشایند نیست. محیط مناسب کار برای رانندگان ریکشا نیست.»
پس از فروپاشی حکومت پیشین و فرار رهبران سیاسی و نظامی، تمامی نظامیان به میدان تنها گذاشته شدند – نظامیانی که اکنون در یک بی سرنوشتی تمام به سر می برند.
