در ادامه محکومیت سیاست‌های محروم کننده و سرکوب‌گرایانه طالبان در برابر زنان افغانستان، کمیسار عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد می‌گوید که طالبان و نظام «آپارتاید جنسیتی» این گروه جلوی توسعه افغانستان را می‌گیرند.
وی می‌افزاید که ستم طالبان بر زنان افغانستان، این کشور را درمانده‌تر و فقیرتر خواهد ساخت.
ولکر ترک، کمیسار عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، می‌گوید: «من هرگز نخواهم فهمید که چگونه کسی می‌تواند، این‌گونه ظالمانه روحیه دختران و زنان را پایمال نماید، توانایی‌های آنان را نابود سازد و کشور خود را به فقر و ناامیدی عمیق‌تر بکشاند.»
کمیسار عالی حقوق بشر ملل متحد تاکید می‌کند که برای آینده افغانستان و نیز آینده مردمان این کشور، سیاست‌های سرکوب گرایانه طالبان در برابر زنان، باید هرچه زودتر از میان برداشته شوند.
طالبان پس از تسلط‌شان بر افغانستان تمامی آزادی‌های زنان را به شمول حق آموزش، تحصیل و کار از آنان گرفته‌اند.
صغرا سعادت، عضو بنیاد زنان افغانستان، گفت: «طالبان با حذف زنان و با به حاشیه راندن زنان و دختران و با گرفتن فرصت‌های پیشرفت، تحصیل و کار از زنان، نه تنها جفای بزرگی را به حق زنان و دختران افغانستان کرده‌اند بل در مجموع افغانستان را از چرخه تمدن و پیشرفت باز داشته‌اند و تا زمانی که ما زنان را در جامعه و در بخش‌های گونه گون نداشته باشیم، بسیار مشکل است که این پرنده که با دو بال پرواز می‌کرد بتواند با یک بال آن هم بال زخمی پرواز نماید.»
در این میان اعتراض بانوان افغانستان به سیاست‌های سرکوب گرایانه و محروم کننده طالبان همچنان ادامه دارد و فریادهای زنان برای نه گفتن به طالبان از آغاز حاکمیت کنونی این گروه تاکنون در جاده های افغانستان جاری استند.
تازه‌ترین اعتراض خیابانی زنان امروز در شهر تالقان مرکز ولایت تخار بود.
کابل نیز امروز گواه اعتراض زنان و دختران بود.
اعضای جنبش همبستگی زنان افغانستان در یک گردهمایی در مکان سربسته و در قطعنامه‌ای از جامعه جهانی و سازمان ملل متحد می‌خواهند که طالبان را به رسمیت نشناسند و بر این گروه فشار بیشتری آورند.
آنان خواهان آزادی تمامی فعالان مدنی و رسانه‌ای از بند طالبان استند.
در بخشی از قطعنامه جنبش همبستگی زنان افغانستان آمده است: «جهان در برابر جنایت‌های طالبان مهر سکوت بر لب زده است و پاداش جنایت‌های طالبان از سوی سازمان ملل متحد همه روزه افزایش یافته است و برای تحکیم نظام سفاک و خون آشام طالبان زیر نام بشردوستانه کمک مالی می‌کنند و طالبان پول‌های کمک شده را به خانواده‌های انتحاری‌ها توزیع می‌کنند. همین طالبان بودند که با افراد انتحاری شان در دو دهه در کشتار مردم افغانستان دست داشتند.»
طالبان انتقادها و موضع گیری‌های کشورها و نهادهای حقوق بشری را درباره حقوق بشر در افغانستان، مداخله در امور داخلی می‌دانند و تاکنون به تمامی انتقادهای بین‌المللی و داخلی پاسخ رد داده‌اند.
