سراجالدین حقانی، سرپرست وزرات داخله طالبان که از او به عنوان یکی از قدرتمندترین چهرههای طالبان یاد میشود در دیدار با فرستاده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد برای افغانستان خواسته است که این سازمان؛ نمایندگان طالبان را در نشستهایی که از سوی سازمان ملل متحد درباره افغانستان برگزار میشوند، اجازه حضور بدهد.
در خبرنامهای که به روز یکشنبه از سوی وزارت داخله طالبان همهگانی شده آمده است که آقای حقانی خواهان ادامه کمکهای سازمان ملل متحد به افغانستان شده است.
در بخشی از خبرنامه وزارت داخله طالبان آمده است: «خلیفه صاحب گفت که نمایندگان امارت اسلامی افغانستان را در نشستهای سازمان ملل متحد که درباره افغانستان برگزار میشوند، اجازه حضور داده شود.»
صدیق صدیقی، معاون پیشین وزارت امور داخله در این باره به آمو میگوید: «انتظار طالبان از سازمان ملل که به نمایندگانشان اجازه داده شود که در نشستها اشتراک کنند یک انتظار بیجا است. گروه و یا رژیم طالبان هیچ نوع مشروعیت مردمی و داخلی ندارند و این رژیم هیچ مشروعیت خارجی هم ندارد و هیچ کشوری تا به حال رژیم طالبان را به رسمیت نشناخته است.»
طالبان در حالی از سازمان ملل متحد میخواهند که نمایندگان آنان را در نشستهای مربوط به افغانستان اجازه حضور بدهد که جامعه جهانی؛ طالبان را به کارشکنی به عملی کردن تعهداتشان متهم کرده است.
حامد صبوری، فعال سیاسی گفت: «چهار موضوع مهم و اساسی است که رابطه جهان، سازمان ملل و کشورهای منطقه را میتواند تا حدی با طالبان تغییر بدهد. موضوع اول حقوق بشر است، حقوق زنان، اجازه کار و اجازه فعالیتهای سیاسی به آنان داده شود.
مهمترین موضوع بازکردن مکاتب و دانشگاهها به روی دختران است و در حقیقت اساسیترین موضوع همین است.»
یکی از خواستهای مهم جامعه جهانی از طالبان این است که یک حکومت همه شمول تشکیل دهند، به حقوق بشر، آزادی بیان و تمام آزادیهای زنان احترام قائل شوند.
زرمینه پریانی، عضو جنبش زنان معترض خاطرنشان کرد: «بر چه اساسی اینها باید در جلسات سازمان ملل متحد نمایندگانشان سهم بگیرند؟ آیا براساس محکمههای صحرایی؟ آیا براساس زندانی کردن میلیونهای زنی که امروز در چهاردیواری خانه زندانی هستند؟ یا براساس کشتار مردم بیگناه؟»
سراج الدین حقانی در حالی با فرستاده ویژه دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان دیدار کرده است که بیش از دو ماه است که طالبان مانع کار، کارمندان زن سازمان ملل در افغانستان شدهاند. در این مدت ۳هزارو ۵۰۰ کارمند زن و مرد این نهاد در دفاتر کارشان حاضر نشدهاند و بیشتر از خانه کار میکنند.