شماری از زنان پیش از چاشت امروز در کابل، در اعتراض به ادامه بسته ماندن مکتب‌ها و دانشگاه‌ها به روی دختران در جاده‌ها راهپیمایی کردند.
این معترضان وضعیت کنونی زنان را در افغانستان زیر اداره طالبان تحمل ناپذیر دانسته و از تمامی شهروندان کشور و جامعه جهانی خواستند تا از زنان حمایت کنند.
آنان می‌گویند: «ما به جاده برآمدیم تا به سیاست بد طالبان اعتراض کنیم. آمار خودکشی، ازدواج اجباری و بیماری روانی در میان دختران افزایش یافته است. ما اینجا آمده‌ایم تا از مردم بخواهیم در کنار ما ایستاده شوند. چون ما بر حق استیم و طالبان بر ما ظلم روا داشته‌اند. ما اینجا آمده‌ایم تا از جهان بخواهیم در کنار زنان افغانستان ایستاد شوند. این وضعیت زنان را مورد خشونت‌های گوناگون قرار داده است.»
این زنان می‌گویند که ساعت ۱۰ صبح یکشنبه راهپیمایی‌شان را در کابل آغاز کردند اما هنگامی که طالبان تلاش کردند تا اعتراض شان را متوقف کنند با تنش‌های لفظی زنان روبرو شدند.
سرانجام طالبان فاطمه محمدی، رقیه ساعی و ملالی هاشمی را بازداشت کردند.
مینه رفیق، مدافع حقوق زنان در ناروی که از حامیان این زنان معترض است می‌گوید: «زنان در کابل به جاده‌ها رفتند و برای عدالت راهپیمایی کردند. بی آنکه کاری کرده باشند، بازداشت شده‌اند. ما آزادی آنان را می‌خواهیم.»
جنبش زنان معترض می‌گوید که طالبان این۳ زن را پس از بازداشت به حوزه سیزدهم برده‌اند.
طالبان درباره بازداشت این افراد چیزی نگفته‌اند.
یکی از این زنان معترض می‌گوید: «ادامه بسته ماندن مکتب‌ها به روی دختران ناامید کننده است ما از جهان می‌خواهیم که فشارهای لازم را بر طالبان وارد کنند.»
این زنان تاکید می‌کنند که سازمان ملل و جامعه جهانی باید به جای ابراز نگرانی گام‌های عملی در حمایت از زنان و دختران افغانستان بردارد و در کنار زنان بایستد و به تعهدات خود عمل کند.
آنان می‌گویند که نزدیک به دو سال است که آینده و سرنوشت آنان از سوی طالبان به گروگان گرفته شده است و زنان از جامعه حذف شده‌اند.
به گفته این زنان نرگس سادات عضو جنبش زنان معترض نزدیک به دوماه است که در زندان به سر می‌برد و از سرنوشت او اطلاعی در دست نیست.
این زنان از جامعه جهانی می خواهند روابط سیاسی و تعاملات شان را با طالبان قطع نمایند.
