شماری از نظامیان ارتش پیشین افغانستان در ایران هشدار می‌دهند که اگر جامعه‌ی جهانی و کشورهای عضو ناتو به وضعیت‌شان توجه نکنند و زمینه‌ی مبارزه با طالبان برای پس‌گیری کشور فراهم نشود، در بهار پیش رو، به جنگ‌جویان روسیه در برابر اوکراین خواهند پیوست.
این نظامیان پیشین به خبرنگار تلویزیون آمو می‌گویند که از ناچاری برای جنگیدن به نفع روسیه در برابر اوکراین، ثبت نام کرده‌اند.
ناتو و جامعه‌ی جهانی از پشت به ما خنجر زدند
یکی از این نظامیان که خودش را نوید معرفی می‌کند، به آمو می‌گوید که عضو نیروهای ویژه بود؛ اما پس از تسلط طالبان به افغانستان، اکنون در شرایط دشواری زندگی می‌کند.
او از کشته شدن شماری از همکارانش در نخستین روزهای به قدرت رسیدن دوباره‌ی طالبان زیر شکنجه‌ی این گروه سخن می‌زند و می‌گوید که از ترس بازداشت و شکنجه‌ی طالبان، بدون داشتنِ سند قانونی به ایران آمده‌است و اکنون در وضعیت ناگواری به سر می‌برَد.
نوید که یک افسر آموزش دیده‌است، اکنون در ایران مشغول کارگری است. او می‌گوید که برای پیش‌برد زندگی خود و خانواده‌اش، ناگزیر است که به خواست دیگران، به جنگ در برابر اوکراین برود.
وی گفت: «سال‌ها در کنار نیروهای ناتو در مقابل طالبان جنگیدیم و قربانی دادیم؛ ولی در پایان ما را به هیچ فروختند و در میدان رهای مان کردند، حالا اگر به وضعیت ما رسیدگی نشود و یا برای مبارزه در مقابل طالبان زمینه مساعد نشود، مجبور هستیم به‌خاطر زنده ماندن خانواده‌ی ما که از گرسنگی در افغانستان و ایران تلف نشوند، به استقبال مرگ یا بهتر است بگویم در جنگِ روسیه با اوکراین اشتراک کنم.»
او در حالی که بغض گلویش را می‌فشارد، می‌گوید که کشورهای عضو ناتو و جامعه‌ی جهانی از پشت به آنان خنجر زده‌اند و هم‌سنگران شان را تسلیم طالبان نمودند که هر روز در گوشه گوشه‌ی کشور، بی‌رحمانه از سوی طالبان کشته و خانواده‌های آنان بی‌سرپرست می‌شوند.
دوستانم رفتند، من هم ثبت نام کردم
عبدالمتین، یکی دیگر از نظامیان پیشین است که پس از تسلط دوباره‌ی طالبان به قدرت، به ایران رفت.
او می‌گوید که در سال ۱۳۸۶ به صفوف نیروهای وزارت دفاع پیشین پیوست و پس از سال‌ها آموزش، در سال ۱۳۹۹ در صف نیروهای ویژه شامل شد و تا هنگامی که نیروهای امنیتی افغانستان از هم نپاشیده بود، در جنگ با طالبان و دیگر مخالفان مسلح دولت پیشین بود.
عبدالمتین می‌گوید که اکنون در ایران برای اشتراک در جنگِ روسیه با اوکراین ثبت نام کرده‌است.
این نظامی پیشین می‌گوید که در ایران در شرکت «واگنر» که برای فرستادن نظامیان پیشین افغانستان به جنگِ روسیه بر ضد اوکراین در ایران زمینه سازی می‌کند، ثبت نام کرده‌است.
عبدالمتین گفت: «وقتی دیدم وضعیت کشور خوب نشد و خودم هم به غیر از کارگری دیگر کاری پیدا نکردم، از ناچاری رفتم به شرکت واگنر که در شهر تهران ایران است و ثبت نام کردم. فعلن منتظر هستم که مرا انتقال بدهند. باید بگویم انگیزه‌ی این کار زمانی پیدا شد که چندین تن از دوستانم که در صف نیروهای خاص بودند، بدون اینکه از ثبت نام شان چیزی بگویند، روز انتقال خود خبرم کردند و رفتم با آنان خداحافظی کردم.»
به گفته‌ی نظامیان پیشین افغانستان در ایران، یک شرکت خصوصی روسی به نام واگنر مسؤولیت جلب و جذب کسانی را که به‌خاطر اشتراک در جنگ اوکراین و روسیه می‌روند، بر عهده دارد و آنان را از ایران به روسیه انتقال می‌دهد.
واگنر به روسی (Вагнер гроппа) گروه شبه نظامی یا شرکت نظامی خصوصی با وابستگی غیر مستقیم به ارتش روسیه گفته می‌شود که با استخدام داوطلبان، در جنگ‌های نیابتی مشارکت می‌کند.
مشارکت در جنگ داخلی سوریه، جنگ در دونباس و حمله‌ی روسیه به اوکراین، از جمله‌ی فعالیت‌های این گروه است.
یکی دیگر از نیروهای نظامی پیشین که خودش را با نام جاوید معرفی می‌کند، می‌گوید که برای اشتراک در جنگ اوکراین و روسیه ثبت نام نموده‌است.
او گفت: «تقریبن دو سال شد که ما را فروختند و در این دو سال روزهای سخت را سپری کردیم. اینجا در ایران کارگری کرده و پول نان خود را به مشکل پیدا می‌کنم. به همین دلیل مجبور شدم بروم ثبت نام کنم. از ثبت‌نام من چند هفته سپری شد و منتظر هستم که ما را انتقال بدهند؛ زیرا چاره‌ی دیگری نداشتم.»
وی می‌گوید که بدون کدام ممانعت هر کسی که بخواهد می‌تواند برای جنگ در اوکراین ثبت نام نماید؛ شماری از هم‌سنگران دیگر آنان هم منتظر گرم شدن هوا هستند و برای رفتن به جنگِ روسیه با اوکراین ثبت نام خواهند کرد.
این نظامیان پیشین می گویند که در چند ماه گذشته، شماری از هم‌سنگران شان به جنگ اوکراین فرستاده شده‌اند.
همچنان یک منبع دیگر که نخواست نامی از وی گرفته شود، به خبرنگار تلویزیون آمو گفت:« به تعداد ۲۰۰ تن از نیروهای نظامی که به‌خاطر اشتراک در جنگ روسیه با اوکراین از ایران انتقال داده شده بودند، بعد از رسیدن به روسیه فرار کرده‌اند که تا حال از وضعیت شان اطلاعی ندارم.»
با این حال، شمار دیگری از نظامیان پیشین افغانستان در ایران استند که می‌گویند برای هیچ کشوری غیر از افغانستان نخواهند جنگید.
یک افسر پیشین نیرو های امنیتی که نام خود را ویس معرفی می‌کند، در این باره گفت که آنان هر لحظه زیر تهدید هستند و از همین ره‌گذر نمی توانند که هویت شان را فاش بکنند و اگر زمینه‌ی برگشت آنان برای مبارزه در برابر طالبان فراهم شود، آماده هستند که بدون داشتن هیچ‌گونه پیش‌شرطی وارد میدان نبرد شوند.
وی افزود: «من شخصن خودم و با جمله نیروهای دلیر که در گذشته باهم در مقابل طالبان تروریست جنگیدیم، هرگز به فکر اشتراک در جنگ کشورهای دیگر نبودیم، نیستیم و نخواهیم بود؛ چون ما امیدوار بر این هستیم که زمینه‌ی مقابله با طالبان فراهم خواهد شد و ما به‌خاطر آزاد سازی وطن مان در مقابل آنان به میدان جنگ خواهیم رفت.»
ویس همچنان با انتقاد از کشورهای هم‌پیمان حکومت پیشین می‌گوید که آنان به کسانی پشت کرده‌اند که دوشادوش شان در مقابل طالبان به‌خاطر رسیدن به اهداف آنان جنگیدند و قربانی دادند؛ ولی جامعه‌ی جهانی و کشورهای عضو ناتو به‌جای کمک به آنها، در حق شان خیانت بزرگ را انجام دادند.
او گفت: «ما سال‌ها از آنها، وطن و مردم ما در مقابل طالبان محافظت کردیم؛ ولی در اخیر به‌جای کمک به ما، تعدادی از افراد فاسد را انتقال دادند و حتا سگ‌های شان را هم؛ اما ما نظامیان را که در طی ۲۰ سال قربانی دادیم و جنگیدیم، به طالبان فروختند و فرار کردند. حالا هم یگانه کشور که ما را در خود جای داده، ایران است که از مقام‌های آن تشکری می‌کنم.»
این در حالی است که نزدیک به پنج ماه پیش، شماری از نمایندگان جمهوری‌خواه کنگره‌ی امریکا در گزارشی به آن کنگره گفته بودند که پس از بازگشت طالبان به قدرت، نزدیک به ۳۰۰۰ نظامی نخبه‌ی افغانستان که از سوی امریکا آموزش‌های نظامی دیده بودند، با جنگ‌افزار‌های امریکایی که با خود داشتند، به ایران فرار کرده‌اند.
بر بنیاد اطلاعاتِ هیبت‌الله علی‌زی، رییس پیشین ستاد ارتش افغانستان، دو ماه پیش از فرار اشرف غنی و تسلط دوباره‌ی طالبان به افغانستان، نیرو های امنیتی افغانستان به ۳۰۰ هزار تن میرسید.
علی‌زی گفت که پیش از ۲۴ ماه اسد سال ۱۴۰۰ هجری-خورشیدی، ۲۰۰۰۰ تن از نیرو های کوماندو که ۱۵ هزار تن آنان از سوی نیروهای امریکایی آموزش‌های نظامی را فرا گرفته بودند، در جنگ با طالبان حضور داشتند.
پیش از تسلط دوباره‌ی طالبان به قدرت، این کشور دارای یک نیروی امنیتی و دفاعی ۳۰۰ هزار نفری بود که برای دفاع از افغانستان در برابر طالبان و دیگر گروه‌های مخالف مسلحِ هراس‌افگن می‌جنگیدند.
