طالبان به آموزگاران مکتب‌های دولتی در ولایت ننگرهار در شرق کشور «برای آخرین بار» هشدار داده‌اند که اگر ریش نگذارند، از وظایف‌شان برکنار خواهند شد.
آموزگاران مکتب‌ها در ولایت‌های شرقی تأیید می‌کنند که از سوی ریاست معارف در نامه‌ای به آنها هشدار ماندن ریش داده شده و تأکید شده‌است که اگر کسی از این امر سرپیچی کند، از وظیفه‌اش برکنار خواهد شد.
این نامه که یک نقل آن به آمو رسیده است دو روز پیش (به تاریخ ۲۲ ماه ششم سال ۱۴۴۴ هجری قمری، ۲۵ جدی ۱۴۰۱) فرستاده شده است و در آن از همه کارمندان ریاست معارف ننگرهار خواسته شده است که ریش شان را بگذارند، نماز را در جماعت ادا کنند، کلاه بپوشند و زنان نیز حجاب را مراعات کنند.
در این نامه آمده است که در صورت تطبیق نشدن این موارد، این کارمندان از وظیفه شان اخراج خواهند شد.
شینواری، یکی از آموزگاران در مکتب‌های دولتی در ننگرهار می‌گوید که پس از این هشدار مجبور است تا به میل آنها (طالبان) ریش خود را بگذارد.
او می‌گوید: «ما قبول داریم که ریش ماندن سنت است و ثواب دارد؛ اما اجبار این کار خوب نیست. وقتی کسی به دل خوشی کاری را انجام ندهد، ثواب از کجا می‌شود. اگر حرف اینها را قبول نکنیم، ما را از وظایف مان برکنار می‌کنند.»
آموزگار دیگری که نمی‌خواهد هویتش آشکار شود، می‌گوید که طالبان می‌خواهند که به این بهانه افراد خود را در مکتب‌ها استخدام کنند.
وی می‌افزاید که (طالبان) در پهلوی گذاشتن ریش، بسیاری از مسایل دیگر را نیز اجباری کرده‌اند که هیچ کسی آماده‌ی پذیرش آنها نیست؛ ولی بی‌کاری آنها را مجبور کرده‌است تا هرگونه جبر را قبول کنند.
این آموزگار مکتب تأکید کرد: «ریش، لُنگی و حاضر شدن در مسجد جبری است و ما با انجام ندادنش وظایف خود را از دست می‌دهیم. لُنگی زیاد اجباری نیست. مسایل دیگری هم است که به‌خاطر از دست ندادن وظایف خود مجبور به انجام آن هستیم.»
از سوی دیگر، دانش‌آموزان نیز تأیید می‌کنند که در قیافه‌ی آموزگاران شان تغییر به وجود آمده و آشکارا نا امید به نظر می‌رسند.
گل آقا که دانش‌آموز صنف دوازدهم در شهر جلال‌آباد است، در این باره می‌گوید: «یک استادم دوست من است. او نا امیدانه به من گفت که اگر یک حرکت بی‌جا کنیم و خلاف نظر طالبان عملی را انجام دهیم، از وظیفه برکنار می‌شویم. ما مجبور هستیم که هر چه را آنها می‌گویند، انجام دهیم.»
این دانش‌آموز مکتب افزود که در کنار آموزگاران در مکتب، برای شاگردان نیز هشدار ماندن ریش داده شده‌است؛ اما تا حال جبری نشده‌است.
در همین حال، صاحب‌نظران این گونه اقدام‌های طالبان را به زیان این گروه دانسته و می‌گویند که اسلام به «زور» نه؛ بلکه به «حکمت» عملی می‌شود.
سیف‌الله، آگاه سیاسی می‌گوید که طالبان انجام این گونه اقدام‌ها را در کوتاه مدت به نفع خود می‌دانند؛ اما برعکس این نوع اقدام‌ها در طولانی مدت به زیان آنها است.
وی می افزاید: «ریش ماندن کار سختی نیست، عمل بدی هم نیست. هر کسی به میل خود می‌تواند ریش بگذارد. طالبان باید زمینه‌های کار و خدمت را برای مردم مهیا کنند. طالبان با جبر کامیاب نخواهند شد.»
خواستیم تا در این مورد دیدگاه وزارت معارف طالبان را نیز داشته باشیم؛ ولی مؤفق نشدیم.
از سویی هم در رسانه‌های اجتماعی یک خبر از قول وزارت معارف نشر شده‌است که در آن این وزارت به تمامی کارمندان در کابل و ولایت‌ها برای آخرین بار هشدار داده‌است تا ریش بگذارند و نماز را در جماعت ادا نمایند؛ در غیر آن منفک می‌شوند.
با آنکه در این باره وزرات معارف طالبان به رسانه‌ها چیزی نگفته‌است؛ اما پیش از این چنین هشدار نامه‌ای از سوی ریاست معارف ننگرهار به اداره‌های مکتب‌ها فرستاده شده بود.
در این نامه به همه آموزگاران هشدار داده شده‌است، در صورتی که ریش نگذارند، از وظایف‌شان برکنار می‌شوند.
بربنیاد معلومات در ولایت کنر، نورستان و لغمان نیز به آموزگاران هشدار داده شده‌است تا این دستور طالبان را عملی کنند.
این درحالی است که از چندی به این‌سو، مسؤولان ریاست امر به معروف طالبان، در برخی از شهرها و ولسوالی‌های ولایت‌ها در مقابل دروازه‌های سلمانی ایستاده می‌شوند و به کسی اجازه نمی‌دهند تا ریش خود را اصلاح کند یا آن را بتراشد.
