مدافعان حقوق بشر در تبعید، در واکنش به تصمیم تازه‌ی طالبان و گفته‌های کرن دکر، کاردار سفارت امریکا برای افغانستان مبنی بر این که وقت آن رسیده‌است تا مردان افغانستان در کنار زنان این کشور بایستند، حمایت کردند.
در آگهی‌نامه‌ی مدافعان حقوق بشر در تبعید آمده‌است:
«طالبان از زمان حضور تاکنون، همیشه و همواره زنان را هدف قرار داده و آنان را به عنوان ابزار تأمین منافع سیاسی در بازی‌های سیاسی شان مورد استفاده قرار داده‌اند. آنها در آخرین فرمان زن‌ستیزانه‌ی شان دانشگاه‌ها، کورس‌ها و تمام مراکز آموزشی و تحصیلات عالی را به روی دختران افغانستان بستند.
طالبان به دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی دستور دادند که هیچ کارمند و استاد زن را اجازه‌ی ورود به دانشگاه ندهند، آنان با این عمل‌کرد زشت و سیاه شان، افغانستان را عملاً به یک زندان سر باز برای زن تبدیل کرده و تمام هنجارها و ارزش‌های حقوق بشری و حقوق شرعی شهروندان افغانستان را رسماً پای‌مال کردند.
بناً وخامت اوضاع حقوق بشری، حمله به معترضین، شکنجه و استبداد منتقدین، بسته کردن تمام مراکز و مدارس آموزشی سبب شد تا خانم کرن دکر کاردار سفارت امریکا با این پرسش که منتظر چه هستید؟ از مردان افغانستان بخواهد تا کنار زنان افغانستان ایستاد شده و مقاومت در برابر طالبان را با سهیم شدن در روند مبارزات مدنی آغاز کنند.
مدافعان حقوق‌بشر در تبعید از سخنان کرن دکر کاردار سفارت امریکا برای افغانستان پشتیبانی نموده و با تأکید بر گفته‌های وی، از تمام مردم افغانستان می‌خواهند که زنان افغانستان را تنها نگذازند و برای تغییر سرنوشت فرزندان شان فقط یک راه باقی‌مانده‌است و آن عبارت از یک مبارزه‌ی قاطع و جدی بر ضد گروه افراطی طالبان است.
بنابرین با درک وخامت اوضاع در افغانستان، خواسته‌های فعالین حقوق بشر در تبعید، از مردم افغانستان و جامعهی جهانی قرار ذیل است:
۱- ما زنان و مدافعان حقوق‌بشر در تبعید، فرمان بسته شدن دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی برای دختران را محکوم می‌کنیم و از جامعهی جهانی، به ویژه سازمان ملل متحد، خواهان شدید‌ترین تحریم‌ها علیه گروه طالبان هستیم.
۲- از استادان دانشگاه و دانش‌جویانی که علیه این فرمان زن‌ستیزانه و ضد انسانی طالبان ایستاده شوند و از رفتن به صنوف درسی خودداری کردند، قدردانی می‌کنیم.
۳- ما از مردم افغانستان، مشخص مردان افغانستان با صدای بلند و رسا تقاضا می‌کنیم که (در کنار) زنان افغانستان ایستاده شوند و روند مبارزه‌ی مدنی زنان افغانستان را همه شمول سازند.
۴- از اساتید محترم دانشگاه‌ها و محصلین محترم مرد خواهش‌مندیم که تا (هنگام) ورود دختران به دانشگاه‌ها، به صنوف درسی حاضر نشوند.
۵- از جامعهی جهانی و سازمان ملل می‌خواهیم که دیگر هفته‌وار ۴۰ میلیون دالر به رژیم تروریستی طالبان تزریق نکنند.
۶- از نهادهای حقوق بشری و سازمان های بین‌المللی خواهان نظارت جدی بر موارد نقض حقوق بشری در افغانستان هستیم.»
