وزارت تحصیلات عالی طالبان، در نامه‌ای به همه دانشگاههای دولتی و خصوصی افغانستان اعلام کرد که آموزش دختران در دانشگاه‌ها، تا اطلاع ثانی به حالت تعلیق درآمده‌است.
در این نامه آمده‌است که تصمیم تعلیق آموزش دختران، بربنیاد مصوبه‌ی کابینه‌‌ی طالبان انجام شده و ندامحمد ندیم، سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان نیز آن را امضا کرده‌است.
ضیاءالله هاشمی، سخن‌گوی وزارت تحصیلات عالی طالبان این مطلب را تایید کرده‌است.
در همین حال، دانش‌جویان از مسدود شدن دروازه‌ی دانشگاه‌ها به روی شان نگران هستند.
همه گریه کردیم، انگار کسی مرده‌است
وحیده دانش‌جوی سال چهارم دانشگاه هرات که اجازه نیافته تا وارد دانشگاه شو، با نا امیدی و مات و مبهوت، در کنار دروازه‌ی دانشگاه هرات ایستاده‌است.
او می‌گوید: «شب که این اعلامیه نشر شد، برق نبود. بعد از آنکه برق آمد، در داخل گروهِ صنفی‌هایم پیام آمد و من گفتم شاید نمرات ما اعلان شده و ما ارتقا کردیم به سمستر بعدی؛ اما زمانی که داخل گروه شدم، تصویرک‌های گریه و قلب‌های شکسته‌ی صنفی‌هایم را دیدم و نیز در صفحات مجازی خبر مسدود شدن دانشگاه‌ها را. همان لحظه گلویم بغض کرد و گویا دنیا سرم چپه شد.»
وحیده که حالا نا امید است، می‌افزاید: «زمانی که جریان مسدود شدن دروازه‌ی دانشگاه‌ها را به فامیلم گفتم، همه با من گریه کردند، گویا که در خانه‌ی ما کسی مُرده‌است.»
او ادامه داد: «پدرم گفت، من دیگر کسی را ندارم و تنها امیدم تو بودی؛ زیرا مکتب به روی خواهر کوچکت مسدود است؛ اما حالا دروازه‌ی فراگیری دانایی را به روی تو هم بسته کردند و من دیگر هیچ امیدی ندارم.»
وحیده قصد داشت که پس از فراغت، با پیدا کردن کار، مخارج خانواده‌اش را تأمین کند تا در این قسمت پدرش را یاری کند. حالا وی می‌گوید که طالبان با این تصمیم خود تمام آرزوهایش را نقش بر آب کرده‌اند.
نگران دخترم هستم
نرگس جمشیدی، دانش‌جوی سال سوم دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه هرات نیز همانند وحیده از بسته شدن دروازه‌ی دانشگاه‌ها به روی دختران نگران است: «با شنیدن این خبر بسیار متاثر شدم. آرزوهایی در ذهن داشتم. هرچه گفتند از جمله رعایت حجاب و جداسازی صنف‌ها، همه را رعایت کردیم. بازهم ما را اجازه نمی‌دهند. چرا؟ با این کار نمی‌فهمم می‌خواهند چه چیزی را ثابت کنند. خواهش می‌کنم دروازه‌ی دانشگاه را به روی ما باز کنند.»
فاطمه، مادر یک دانش‌جوی دیگر می‌گوید: «سال آخر دانشگاه دخترم بود و او می‌خواست فارغ شود که دانشگاه‌ها بسته شد. واقعن خیلی جگر خون شدم. امروز دخترم همراه هم‌صنفی‌های خود رفت دانشگاه که مونوگراف(پایان‌نامه) خود را جور کند؛ ولی دروازه بسته بوده و آنان را نگذاشتند که وارد دانشگاه شوند. این برای من خیلی نگران کننده بود؛ چون وقتی دخترم به خانه آمد، بسیار گریه می‌کرد و من نیز با او گریه کردم.»
این کار طالبان توجیه دینی و قانونی ندارد
مسدود شدن دروازه‌ی دانشگاه‌ها به روی دانش‌جویان دختر، واکنش‌های زیاد داخلی و خارجی را به همراه داشته‌است و همه این عمل طالبان را محکوم و خواستار تجدید نظر در این باره شده‌اند.
شماری از استادان دانشگاههای افغانستان در واکنش به این تصمیم طالبان از سِمِت خود استعفا دادند و نیز دانش‌جویان برخی از دانشگاه‌ها به رسم اعتراض گفته‌اند که با ادامه‌ی این روند آنها نیز به دانشگاه حضور نخواهند یافت.
محمد صدیق، فعال جامعه‌ی مدنی در این باره می‌گوید: «ممانعت دختران از فراگیری آموزش، هیچ جنبه و توجیه دینی و قانونی ندارد و گروه حاکم همواره از اسلام و دین، به عنوان یک ابزار در برابر مردم افغانستان استفاده کرده‌است.»
او در ادامه گفت: «طالبان با بازی‌های سیاسی که دارند، همواره بر چشم مردم افغانستان خاک پاشیده‌اند و به بهانه‌های مختلف تاکنون دروازه‌ی مکاتب را به روی دختران باز نکرده‌اند، حالا هم دروازه‌ی دانشگاه‌ها را به روی این قشر مسدود کرده‌اند که این خود یک بازی سیاسی است.»
وی تاکید کرد که طالبان استقلال ندارند و تا زمانی که سازمان‌ها و نهادهای مختلف حقوق بشری و آموزشی بر این گروه فشار وارد نکنند، آنها همچنان به چنین اعمال شان ادامه می‌دهند که این برای همه زیان‌بار است.
ممنوع شدن تحصیلات عالی برای دختران پس از آن انجام می‌شود که چندی پیش، هزاران دختر در سراسر افغانستان در آزمون ورودی دانشگاه‌ها اشتراک کردند و بسیاری از آنها آرزوهای بلندی را در سر می‌پرورانیدند.
