بیجینگ و شهرهای دیگر چین در چند روز اخیر گواه اعتراض‌های گسترده در برابر قوانین سختگیرانه حکومت این کشور برای مبارزه با کووید ۱۹ بوده اند.
شهروندان چین در این اعتراض‌ها که در دهه‌های پسین دیده نشده، خواستار پایان دادن به این اقدام‌های سختگیرانه حکومت خود هستند.
حکومت چین نیز از دهه‌ها به این سو آماده رویارویی با چنین خیزش‌هایی است، از این رو تجهیزات مورد نیاز برای سرکوب اعتراضات در مقیاس بزرگ را نصب کرده است.
در نخست نیروهای امنیتی چین با اسپری مرچ و گاز اشک‌آور به این تظاهرات پاسخ دادند و پولیس و نیروهای شبه نظامی نیز با موترهای زره ای در کوچه‌های شهر مستقر شدند.
در همین حال، نیروهای پولیس شناسنامه‌ها و تلفن همراه مردم را برای یافتن عکس، پیام و برنامه‌های ممنوعه بررسی می‌کنند.
از سویی هم، شمار نامعلومی از مردم بازداشت شده اند که ممکن است مورد پیگردی نیز قرار بگیرند.
معترضان خشم شان را نسبت به سیاست «کووید-صفر» حکومت چین از جمله قرنطینه طولانی مدت، محدودیت‌های سفر، و آزمایش‌های بی‌رحمانه که در پی انتشار ویروس کرونا به اجرا گذاشته شد، ابراز کردند.
این گسترده‌ترین اعتراض‌ها پس از اعتراض‌های دانشجویان طرفدار دیموکراسی در سال ۱۹۸۹ در بیجینگ که از سوی ارتش آزادیبخش خلق با کشتن صدها و یا هزاران تن با تانک و نیرو سرکوب کرد، است.
پس از سرکوب اعتراضات سال ۱۹۸۹، حزب کمونیست چین روی ابزارهایی برای مبارزه با ناآرامی‌ها بدون توسل فوری به استفاده از نیروی مرگبار، سرمایه‌گذاری کرد.
چین از یکی از این ابزار ها را در اعتراضات کارگران در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ به کار گرفت. حکومت بدون این‌که به معترضان کاری داشته باشند، جلوی ارتباط میان رهبران معترضان در شهرهای مختلف را گرفت و رهبران را نیز بازداشت کرد.
مقامهای حکومت چین در سال ۲۰۰۸ نیز شورش‌های ضد دولتی در ساحه لهاسا، مرکز تبت را با استقرار نیروهای بیشتر به گونه قاطع سرکوب کردند.
نیروهای پولیس این کشور در ۲۰۰۹ اعتراض‌های اقلیت مسلمانان اویغور در مرکز منطقه سین کیانگ و ارومچی که منجر به درگیری شدید شد و در آن دست کم ۱۹۷ تن کشته شدند، را نیز سرکوب کرد.
در هر دو اعتراض نیروهای امنیتی چین به طور مستقیم بر معترضان تیر اندازی کردند، بازرسی خانه به خانه انجام دادند و شمار زیادی بازداشت و ناپدید شدند و میلیون‌ها تن دیگر نیز به اردوگاه‌ها زیر نظارت شدید منتقل شدند.
