بنیاد آقا خان برای شماری از دختران دانش‌آموز باز مانده از مکتب در شهر پلخمری زمینه‌ی آموزش در یک کارگاه خیاطی را فراهم ساخته است.
این کارگاه آموزشی برای ۵۰۰ تن از بانوان و مردان در ولایت یک دوره‌ی آموزش حرفه‌ای شش ماهه راه‌اندازی کرده است. این برنامه از بنیاد آقا خان، به حمایت مالی برنامه‌ی جهانی غذای (دبلیو.اف.پی) برگزار شده‌است.
مسوولان دفتر آقاخان در بغلان می‌گویند که از میان۵۰۰ تن از بانوان و مردان که به مدت شش ماه آموزش‌های گوناگون در بخش حرفه را فرا می‌گیرند، ۴۲۷ تن از بانوان در بخش‌های خیاطی، گل‌دوزی و چِرمه‌دوزی و ۷۳ مرد در بخش ترمیم موتر سایکل آموزش می‌بینند.
محمد طاهر سلطانی، نماینده‌ی بنیاد آقاخان در بغلان می‌گوید: «این مرکز آموزش حرفه‌ای و فنی شش ماهه را برای کاریابی به کسانی که بی‌کار و نیازمند بودند، فراهم کرده‌ایم و ما تلاش داریم تا در آینده‌های نزدیک نیز این‌گونه برنامه‌ها را بیش‌تر راه‌اندازی کنیم.»
شماری از دختران که شامل این مرکز آموزشی هستند، دانش‌آموزان مکتب‌ها بودند که به دلیل بسته ماندن دروازه‌ی مکاتب، برگزاری این کارگاه آموزشی را فرصت خوبِ شغلی برای خود می‌دانند.
خاطره، یکی از این دختران است که بسته شدن مکاتب امید وی را نسبت به آینده‌اش کم رنگ ساخته‌است. او می‌گوید: «بیش‌تر از یک و نیم سال شده که مکتب نرفته‌ام و در این مدت در کنج خانه، با هزاران امید در انتظار باز شدن مکتب‌ها بودم. در این مدت دنبال پیدا کردن یک مصروفیت برای خودم بودم که این مرکز آموزشی ایجاد شد و آمدم این‌جا و کار را آغاز کردم؛ البته با کار کردن در این کارگاه می‌توانم حرفه را بیاموزم و در آینده بخشی از مشکلات اقتصادی خانواده‌ام را حل کنم و حداقل برای خودم و آینده‌ام کاری کنم.»
وی می‌افزاید: «این کارگاه خیلی خوب است نه‌تنها برای من؛ بلکه برای دختران دیگر نیز، چون در این کارگاه آموزشی ما حرفه‌های گوناگون را فرا می‌گیریم.»
بیش از یک و نیم سال می‌شود که دروازه‌ی مکتب‌ها به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم مسدود است و در این مدت دختران دانش‌آموز بارها از طالبان خواسته‌اند تا دروازه‌ی مکاتب را به‌روی آنان باز کنند.
فاطمه، یکی دیگر از این دختران که سرنوشت مشابه با خاطره دارد، می‌گوید: «ما از امارت (طالبان) می‌خواهیم که مکتب‌ها را هرچه زودتر به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم باز کنند، تا ما بتوانیم با فراگرفتن علم، در تغییر سرنوشت کشور مان نقش داشته باشیم.»
از سویی هم، برخی از بانوان نیازمند که در این کارگاه شامل هستند، می‌گویند که با بهره‌گیری از این آموزش، نیازمندی‌های خود و خانواده‌‌ی شان را برطرف خواهند کرد.
صابره، یکی از این بانوان می‌گوید: «خیلی وقت می‌شد بی‌کار بودم و دنبال کار می‌گشتم. به‌خاطر این‌که وضعیت اقتصادی ما خوب نبود. حالا مصروف آموختن خیاطی هستم تا در آینده بتوانم اندکی از مشکلات اقتصادی خانواده‌ام را حل کنم.»
این کارگاه آموزشی به کمک مالی دبلیو.اف.پی، از سوی بنیاد آقاخان، به هدف تقویت اقتصاد خانواده‌های نیازمند و فراهم‌سازی زمینه‌ی کار برای بانوان باز مانده از مکتب‌ها راه‌اندازی شده‌است.
این در حالی است که پس از سقوط جمهوریت و روی‌کار آمدن دوباره‌ی طالبان، شمار زیادی از زنان در افغانستان، به ویژه در ولایت بغلان، کار شان را از دست داده‌اند و دانش‌آموزان دخترِ بالاتر از صنف ششم نیز از رفتن به مکتب محروم شده اند؛ اما پس از گذشت بیش از یک سال، برخی از نهاد‌های داخلی و خارجی تلاش می‌کنند برای بانوان زمینه‌ی کار را فراهم سازند.
