روزانه هزاران ریکشا در شهر جلال‌آباد مرکز ولایت ننگرهار تردد می‌نمایند و بسیاری از مردم برای رسیدگی به امور روزمره‌ی خود، از آن‌ها استفاده می‌کنند.
شهریان جلال‌آباد می‌گویند که مردم نادار هستند و ریکشا ابزاری برای مردم فقیر است که هم ارزان است و هم مردم را به‌موقع به‌مقصد می‌رساند
عبدالرحمان یکی از باشندگان شهر جلال‌آباد می گوید که به‌دلیل مشکلات اقتصادی پسین، مردم توانایی رفت‌وآمد با موتر را ندارند و به‌همین خاطر از ریکشا استفاده می‌کنند.
او در ادامه افزود: «با این حال، مردم همیشه ریکشاها را مقصر دانسته و آن‌ها را مسؤول ازدحام در شهر جلال‌آباد می‌دانند. این ابزار ارزان است و به‌راحتی در دست‌رس است؛ در غیر آن، بسیاری از خانواده‌های فقیر در خانه گیر می‌مانند یا مجبورند که پياده بروند که این مشکل است.»
فدااالله یکی دیگر از باشندگان شهر جلال‌آباد در این باره به‌خبرنگار تلویزیون آمو گفت که درآمد ناشی کاروبار ریکشاها، زندگی اقتصادی بسیاری از خانواده ها را تأمین کرده‌است.
او گفت: «ریکشاها بی‌درنگ خدمات انجام می‌دهند. این ویژگی مهم آن‌ها است. نکته‌ی مهم دیگرش این است که برای افراد زیادی زمینه‌ی کار را ایجاد کرده‌است.»
رانندگان ریکشا نیز از کارشان راضی هستند و می‌گویند ازین طریق هم خرما و هم ثواب حاصل می‌کنند.
حمید‌الرحمان که دارای مدرک لیسانس است و مجبور شده که برای گذراندن زندگی، مردم را با ریکشا انتقال بدهد، می‌گوید که این شغل را پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه آغاز کرده‌است تا از خانواده‌ی خود حمایت کند.
این راننده‌ی ریکشا می‌گوید: «من از این راه هم نفقه‌ی خانواده‌ام را تأمین می‌کنم و هم به‌مردم فقیر کمک می‌کنم.»
عبدالوارث یکی دیگر از رانندگان ریکشا در مرکز ولایت ننگرهار است. او می‌گوید که روزانه افراد زیادی را به‌مناطق مختلف شهر می‌برَد.
او در این باره گفت: «این اولین بار است که صدای ما به‌گوش دیگران می‌رسد و شخصی درباره‌ی کارِ ما می پرسد. قبل از این، همیشه به‌ما توهین می‌کردند. من روزانه آدم‌های زیادی اعم از ثروت‌مند، فقیر، دانش‌آموزان مدرسه، زنان و آدم‌های مختلف را به کارشان می‌رسانم. بعضی‌ها پول زیاد می‌دهند و بعضی‌ها کم. کسانی هم هستند که پول زیادی ندارند، دعا می‌کنند و می‌روند.»
باشندگان جلال‌آباد ریکشا را وسیله‌ی ارزان برای حمل و نقل می‌دانند. آنان می‌گویند که ریکشاهای هندی بهتر استند؛ زیرا می‌توانند آن‌ها را به‌مناطقی ببرند که موترهای دیگر رفته نمی‌توانند.
جاوید راننده‌ی ریکشا می‌گوید: «من در این فکر بودم که وقتی دانشگاه را تمام کردم، چه کار کنم؟ سعی کردم کار پیدا کنم؛ اما مؤفق نشدم. سپس یکی از دوستان برای من یک ریکشا خرید و من روزِ۲۵۰ افغانی به او می پردازم و ۲۰۰ تا ۳۰۰ باقی‌مانده را برای خودم می‌گیرم.»
یکی از انتقادهای مردم به ریکشا سواران این است که آن‌ها به‌نظم شهری توجه نمی‌کنند و همواره باعث ایجاد بی‌نظمی در شهر می‌شوند.
شایان ذکر است که در شهر جلال‌آباد مرکز ولایت ننگرهار، برای ۱۹ هزار ریکشا از سوی حکومت گذشته اسناد داده شد؛ اما در آن زمان گفته می شد که ۳۵ هزار ریکشای هندی در شهر جلال‌آباد رفت‌وآمد می‌کند.
