مایکل مکال، رئیس کمیته‌ی روابط خارجی مجلس نمایندگان امریکا در نامه‌ای که به کاترینا فتووات، مسؤول ارشد دفتر امور زنان وزارت خارجه‌ی این کشور فرستاده‌است، از وضعیت دختران و بانوان در افغانستان ابراز نگرانی کرده‌است.
در این نامه، از وزارت خارجه‌ی امریکا خواسته شده‌است که نظارت خود را بر طالبان در قبال سرکوب دختران و زنان بیش‌تر سازد.
رئیس کمیته‌ی روابط خارجی امریکا می‌گوید که پس از خروج کامل سربازان امریکایی، زنان افغانستان از جامعه حذف شده‌اند و دختران پس از سن ۱۲ سالگی نمی‌توانند به‌مکتب بروند و طالبان افغانستان را به‌رویه‌های سرکوب‌گرانه که جامعه‌ی جهانی را به‌وحشت انداخته‌است، می‌کشاند.
در بخشی از این نامه آمده‌است: «همان‌طور که می‌دانید، کنگره براساس قانون اساسی وظیفه‌ی نظارت بر آژانس‌های فدرال مانند وزارت خارجه را دارد و در اجرای این وظیفه، اعضای این کمیته به‌دلیل عدم تطبیق گفتار با عمل اداره‌ی بایدن درباره‌ی وضعیت زنان و دختران افغانستان، به‌شدت نگران هستند. در حالی که آنتونی بلینکن ادعا می‌کند که متعهد به پیش‌رفت کارآفرینی، اشتغال و فرصت‌های تحصیلی زنان در افغانستان و سراسر جهان است؛ اما واقعیت این است که این اداره بر تخلیه و مجموعه‌ای از تصمیمات سیاسی فاجعه‌بار ریاست می‌کند.»
در این نامه هم‌چنین آمده‌است که رئیس کمیته‌ی روابط خارجی امریکا روند تخلیه را که درصد کمی از بانوان در میان آن‌ها بودند، زیر پرسش برده‌است.
آمارهای این عضو مجلس نمایندگان امریکا نشان می‌دهد که در روند تخلیه در ماه اگست سال ۲۰۲۱ میلادی، تنها بیست و پنج در صد از زنان و دختران افغانستان حضور داشتند.
در همین حال، یک دیپلمات پیشین می‌گوید که محدودیت‌های طالبان بر بانوان، کشور را به عقب خواهد بُرد.
نورالله راغی، دیپلمات پیشین کشور می‌گوید: «آن‌چه که بانوان افغانستان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، در تأریخ جهان بی‌سابقه است و بانوان افغانستان از فعالیت‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی وغیره کاملن حذف شده‌اند. بانوان افغانستان نمی‌توانند به تفریح‌گاه‌ها و باش‌گاه‌های ورزشی بروند. حتا حق انتخاب رنگ لباس یا کفش خود را ندارند؛ موضوعی که در تأریخ جهان بی‌سابقه است. به قول علمای توسعه که نه‌تنها هیچ توسعه‌ای در این کشور متصور نخواهد بود؛ بلکه کشور به‌طرف بحران مضاعف فاجعه سوق خواهد یافت.»
در همین حال، برخی از فعالان مدنی در افغانستان نیز از عمل‌کرد طالبان انتقاد می‌کنند.
سونیا نایل، فعال مدنی می‌گوبد که بسته ماندن مکتب‌ها، ایجاد محدودیت کاری در برابر بانوان و اکنون اِعمال محدودیت‌های جدید که بانوان را از رفتن به‌پارک، باش‌گاه‌های ورزشی و دیگر مسایل محروم کرده‌است، فاصله میان اداره‌ی طالبان و مردم را زیاد می‌سازد.
به‌تازگی بانوان در افغانستان از رفتن به پارک‌ها منع شده‌اند و این تصمیم طالبان با واکنش‌های زیادِ داخلی و خارجی روبه‌رو شده‌است.
پیش از این ده‌ها هزار دختر از رفتن به‌مکتب محروم شده بودند و تا هنوز تصمیمی در باره‌ی بازگشایی مکتب‌های دختران بالاتر از صنف ششم گرفته نشده‌است.
