هنرمندان بخش حکاکی (کندنکاری) در ولایت هرات، خواستار بازاریابی برای دست ساختههای شان استند تا زمینهی لازم را برای احیای این هنر ایجاد کنند.
شماری از بانوان هنرمند بخش حکاکی در این ولایت میگویند که در گذشته، پیشهی آنها رونق خوبی داشت و حتا دستساختههای شان را بهخارج از کشور انتقال میدادند؛ ولی حالا فروش آنها تنها بهداخلِ کشور خلاصه میشود.
آنان خواستار بازاریابی برای محصولات حکاکی شان استند.
ملکه سادات، عضو گروه کندنکاری هری آماتور که در بازار خدیجهالکبری در ولایت هرات مصروف هنر حکاکی است، میگوید: «در گذشته از خارج کشور مشتری داشتیم؛ اما حالا تنها از داخل سفارش داریم. حاصلات هنر حکاکی ما برای دکور خانهها، وسایل آشپزخانه، تابلوهای سرمیزی در ادارات و اشیای دیگر میباشد. حالا تنها بازاریابی ما بهصورت آنلاین است و باید امارت اسلامی (طالبان) برای رونق بخشیدن بیشتر بهکار ما، برای محصولات ما بازاریابی کند.»
ثریا سادات، عضو دیگر گروه حکاکی هری آماتور که سالهاست با استفاده از چکش و اِسکنه نقشهای هنری را روی تختههای چوب کندنکاری میکند، میگوید: «گروه ما متشکل از سه نفر است و مصروف هنر حکاکی هستیم و از این طریق امرار معاش میکنیم. کار ما تزیینکاری است و باید حکومت از ما بهطریق مختلف حمایت کند.»
حکاکی یا کندنکاری هنر کشیدن و ترسیم نقش و خط بهروی چوب و فلز است؛ هنری که در شهر هرات پیشینهی زیادی دارد.
در همین حال، باشندگان هرات که برای بازدید از فرآوردههای کار زنان هنرمند در این بخش بهمجتمع بازرگانی خدیجهالکبری آمدهاند، میگویند که باید از زنان شاغل در بخشهای گوناگون پشتیبانی شود.
مونا، باشندهی هرات میگوید: «زنان، اعضای مهمی در جامعه اند و نیازمند حمایت بیشتر هستند. در هر جامعهای بهتر است که خانمها فعالیت کنند و زمینهی پیشرفت برای آنها مهیا شود.»
کندنکاری، یكی از هفت هنر اصیل در هرات است؛ اما حالا این هنر با پیشینهی کهن، نسبتن رنگ باخته و افراد انگشتشماری از فرآوردههای این هنر استفاده میکنند.
نعیم الحق حقانی، رئیس اطلاعات و فرهنگ طالبان در هرات میگوید: «هرات شهر تمدن و فرهنگ است و صنایع دستیِ مختلف با سابقه و با قدمت دارد. امارت اسلامی(طالبان) در تلاش است در حد توان، از تمام صنایع دستی و صنعتها، به ویژه صنایعی که در حال کمرنگ شدن است، حمایت کرده و آنها را احیا کند.»
گفته میشود که هنر کندنکاری (حکاکی) در جغرافیای هرات تأریخ کهن و درخشانی دارد که قرن نهم و دورهی تیموریان، اوجِ شکوهِ این هنر گفته میشود که آثارش هنوز هم در قسمتی از مسجد جامع و گازرگاه هرات موجود است.