هم‌زمان با اعمال محدودیت‌های طالبان بر رفتوآمد زنان در مکان‌های تفریحی، حضور زنان در این مکانها و حتا در کابل، به گونه‌ی کم پیشینه کاهش یافته‌است.
این محدودیت‌ها مشمول جداسازی پارک‌ها و مکان‌های تفریحی به دو بخش برای مردان و زنان، و نیز اختصاص روزهای مشخص هفته برای حضور بانوان در مکان‌های تفریحی است و محدودیت دیگر نیز حضور زنان در یک گروه و بدون حضور خانواده‌های آنان است.
باغ بابر یکی از مکان‌های تفریحی است که در حکومت پیشین شمار زیادی از زنان و مردان از آن بازدید می‌کردند؛ اما اکنون در بسیاری از روزها خالی است و این پارک توسط یک پرده به دو بخش تقسیم شده است.
یک مسؤول این باغ با حفظ هویتش به‌خاطر مسایل امنیتی به آمو گفت که حضور کم‌رنگ مردم به ویژه بانوان، به‌منظور مشکلات اقتصادی و محدودیت‌های طالبان است.
به گفته‌ی او، رفتوآمد مردم به این پارک از ده‌ها خانواده در روز به پنج تا ۱۰ خانواده در یک روز کاهش یافته است.
مکان‌های دیگر، پارک شهر و باغ وحش در مرکز شهر اند که در این دو مکان نیز روزهای حضور زنان و مردان جدا شده‌است.
پارک زازی در گوشه‌ی دیگر شهر نیز با همین سرنوشت روبه‌رو است.
یک بازدید کننده به آمو گفت که دروازه‌ی این مکان تفریحی پس از هشت شب بسته می‌شود؛ در حالی که پیش از این تا یک‌ونیم شب باز می‌بود.
پارک زنانه شهرآرا مشهور به باغ زنانه که مخصوص بانوان بود و روزانه ده‌ها خانواده برای تفریح به آن‌جا می‌رفتند و ده‌ها زن در آن مصروف دکان‌داری بودند، در یک سال پسین بسته بوده‌است و زنان حق رفتن به آن مکان را ندارند.
تنها یک بخش کوچک این باغ برای کارگاه خیاطی اختصاص داده شده‌است که شمار محدود بانوان سرگرم آموزش خیاطی و تعلیم دینی استند.
در مکان‌های دیگر تفریحی از جمله قرغه، پغمان و شکردره و مکان‌های هم‌سان نیز روزهای حضور زنان جدا شده‌است.
بربنیاد یک نامه‌ی رسمی طالبان، به افراد این گروه گفته شده که اگر در روزهای ویژه به تفریح‌گاه‌ها می‌روند، باید بدون جنگ‌افزار و یونیفورم باشند.
جاهای دیگر که حضور زنان و خانواده‌ها در زمان حکومت پیشین پُر رنگ بود، باشگاه‌های بالینگ است که به گفته‌ی مسؤولان یکی از این باشگاه‌ها در کابل، در این مکانها نیز افراد انگشت شماری برای تفریح می‌روند.
فعالان حقوق زن می‌گویند که همه تمرکز طالبان بر آوردن محدودیت‌ها بر حضور زنان در جامعه است.
مونسه مبارز، فعال حقوق زن، می‌گوید: «طالبان بستر تربیتی پُر از خشونت و استبداد بودند. برای طالب آزادی، فرهنگِ فامیل‌داری، به شهر، تفریح‌گاه‌ها و چکر رفتن نماد کفر و تضاد اندیشه‌ها پنداشته می‌شود.»
محدودیت‌های طالبان در برابر زنان، تنها محدود به مکان‌های تفریحی نیست، این گروه برای ورود بانوان به زیارت‌گاه حضرت علی در مزارشریف نیز محدودیت تازه‌ا‌ی وضع کرده‌است.
شماری از بانوان در بلخ می‌گویند که طالبان برای ورود آنان به این بنای تاریخی، یک روز در هفته را مشخص کرده‌اند و روزهای دیگر اجازه‌ی ورود برای‌شان داده نمی‌شود.
