دو دیپلومات افغانستان در ترکیه، به آمو تایید کردند که پس از فرار ذبیح‌الله حسین‌خیل، جنرال قنسول پیشین افغانستان از استانبول، در صندوق خزانه‌ی مالی این قنسولگری هیچ پولی یافت نشد. این منابع با تایید این نکته به آمو گفتند که پولیس ترکیه در ۱۳ سپتمبر وارد قنسولگری افغانستان شد و با گشودن صندوق مالی این نهاد، تنها یک ورق کاغذ را یافته است که در آن نوشته شده: «مرگ پر طالب – زنده باد جمهوریت».
این منابع به به آمو تایید کردند که بجز این ورق کاغذی که ظاهراً به قلم آقای حسین‌خیل است، در صندوق نگهداری از عواید این قنسولی پولی نبوده است. آقای حسین‌خیل در ۹ سپتامبر استانبول را ترک کرده بود.
آقای حسین‌خیل در مورد اتهام سرقت پول‌های قنسولگری افغانستان در استانبول، به آمو گفته بود که وی حاضر است به حکومتی که برخواسته «از رای مردم افغانستان» بوده باشد، پاسخ¬ارائه کند.
بر بنیاد گفته‌های آقای حسین‌خیل، قنسولگری استانبول، ماهانه ۱۲۰ هزار دالر درآمد دارد و نزدیک به ۵۰۰ هزار دالر امریکایی در حساب بانکی و سیف یا خزانه¬ی این قنسولی محفوظ است.
با این حال، یک دیپلومات دیگر در قنسولگری افغانستان در استانبول به آمو گفت که این قنسولی روزانه ۸ تا ۱۴ هزار دالر امریکایی و در ماه ۱۵۰ تا ۲۰۰ هزار دالر عاید داشته و تاکید می¬کند آقای حسین‌خیل ۸۰۰ تا ۹۰۰ هزار دالر از عواید این قونسلگری را با خود برده است.
این دیپلومات به آمو گفت: «در یک سال ما بيش از ٢ ميليون دالر عاید داشتيم، معلوم نيست تكليف ٢٢ هزار پاسپورت كه پولش گرفته شده چي ميشود».
قنسولگری افغانستان در استانبول در برابر تمدید هر پاسپورت ۱۲۶ دالر امریکایی گرفته است که مجموع این پول به بیش از ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار دالر امریکایی می‌رسد.
در کنار این پول‌ها، این قنسولگری از هر مهاجری که از سوی دولت ترکیه اخراج می شود، در برابر «برگه‌ی اخراج» ۱۰ دالر امریکایی می گیرد. دولت ترکیه در یک سال گذشته هزاران مهاجر را به افغانستان برگشت داده است.
چندتن از دیپلومات‌های افغانستان مقیم ترکیه به آمو گفتند که پول‌های که قنسولگری افغانستان از این مهاجران گرفته است نیز مبنای قانونی نداشته و به هیچ حساب رسمی واریز نشده است.
بیش از چهار دیپلومات افغانستان در ترکیه به آمو تایید کرده اند که تنها آقای حسین‌خیل و مسوول مالی قونسلگری، سید حامد نعمانی به خزینه¬ یا سیف عواید دسترسی داشته‌اند.
یکی از این منابع در پیامی برای آمو نوشته است: «از جمع اين پول، ٥٧ هزار دالر نزد نعماني بوده و قرار بوده نعماني سه روز بعد از رفتن حسين‌خيل به امارات برود. یعني چطور ٥٧ هزار دالر را با خود به خانه برده و ميخواسته بدون اينكه بخش خود را تسليم كند به امارات برود».
خواستیم دیدگاه آقای نعمانی را در این مورد داشته باشیم، اما او به تماس¬ها و پیام خبرنگار آمو در واتس¬اپ پاسخ نداد.
دعوا بر سر کرسی جنرال قنسول
پس از فرار آقای حسین‌خیل، سفیر افغانستان در ترکیه، حبیب احمد خنجانی را به سرپرستی این قنسولی گماشته بود، اما وزارت خارجه طالبان عبدالله صالحی را به صفت سرپرست این قونسلگری تعین کرد.
عبدالله صالحی پیش از این مسوول بخش مهاجرین در قونسلگری استانبول بوده است. اخیرن او از سوی طالبان به حیث سکرتر اول قونسل¬گری در زاهدان ایران تعین شده بود، ولی به شکل خدمتی در استانبول کار می¬کرد.
منابع به آمو تایید کرده اند که دو تن از دیپلومات‌های افغانستان در استانبول باهم به شکل فزیکی درگیر شده اند.
آقای صالحی نیز در پاسخ به خبرنگار آمو گفت که حاضر نیست در این رابطه سخن بگوید.
دیپلومات‌های طالبان
به گفته¬ی سه منبع، طالبان یک دیپلومات به نام گلمد خان زدران را به قنسولگری استانبول فرستاده اند. یکی از این منابع به آمو گفت که آقای زذران هم¬اکنون در استانبول است مصارف بودوباش او در هوتل از سوی قونسلگری پرداخته می شود.
خواستیم دیدگاه آقای زدران را نیز داشته باشیم، وی پس از شنیدن پرسش خبرنگار آمو تلفونش را قطع کرده حاضر به پاسخ در این مورد نشد.
آقای زدران در دوره‌ی جمهوریت به عنوان وزیر مختار افغانستان در کوریای جنوبی کار کرده بود. او در این اواخر سه ماه رییس دفتر وزیر خارجه طالبان بوده است.
در عین حال، یک منبع دیگر از سفارت افغانستان در انقره به آمو گفت که وزارت خارجه طالبان دو تن دیگر را نیز به عنوان دیپلومات به سفارت افغانستان در انقر معرفی می کنند. خواستیم دیدگاه آقای امیر رامین، سفیر افغانستان در ترکیه را داشته باشیم، اما آقای رامین به پیام‌های خبرنگار آمو پاسخ نداد.
پس از سقوط نظام حمهوریت، بیش¬تر نمایندگی های افغانستان در خارج به کار خود ادامه داده اند. اما تا اکنون هیچ کشوری در جهان حاضر نشده است تا اداره طالبان را به رسمیت بشناسد.
در این میان، پس از روی کار آمدن طالبان، پاکستان تنها کشوری است که تمامی نمایندگی‌های سیاسی افغانستان را در اختیار طالبان قرار داده است. اما شماری از کشورهای دیگر مانند ایران، ترکمنستان، روسیه، و اوزبیکستان، تنها دیپلومات های طالبان را پذیرفته اند.
