انتونی بلینکن در نشست سازمان ملل متحد طرحی را زیر نام “اتحاد برای مقاومت اقتصادی زنان افغانستان” اعلام کرد که هدف آن، پشتیبانی از بانوان کشور گفته شده‌است.
وزیر خارجه‌ی امریکا در این نشست با انتقاد از دور ماندن بانوان افغانستان از کار و آموزش، از طالبان خواست که به “حقوق زنان” احترام بگذارند.
بلینکن می‌گوید که طالبان همه دستاوردهایی را که زنان در ۲ دهه به کمک جامعه جهانی به دست آورده بودند، به شدت محدود کرده‌اند.
وی در ادامه اظهارداشت: «طالبان پس از به دست آوردن قدرت، حقوق زنان را در افغانستان سخت محدود کرده‌اند و همه دستاوردهایی را که خود زنان با حمایت جامعه جهانی به دست آورده بودند، به عقب راندند. طالبان محدودیت‌هایی بر رفت و آمد زنان وضع کرده‌اند، به دختران اجازه‌ی آموزش بیش از صنف ششم را نمی دهند و زنان از کار منع شده‌اند.»
وزیر خارجه‌ی امریکا در ادامه گفت: «بسیاری زنان که تجارت داشتند، مکتب‌ها را اداره یا در دولت کار می‌کردند، سال گذشته مجبور به ترک افغانستان شدند. آن‌ها برای ایجاد یک زندگی جدید در بسیاری از کشورها، با چالش‌های فوق‌العاده‌ای روبه‌رو استند.»
بلینکن در ادامه افزود که در وزارت خارجه‌ی امریکا طرحی به هدف پشتیبانی از بانوان افغانستان آماده شده‌است که بربنیاد آن، زمینه‌ی آموزش و شغل برای بانوان فراهم خواهد شد.
این طرح ایالات متحده به همکاری دانشگاه بوستون عملی خواهد شد.
انتونی بلینکن تأکید کرد: «”این یک مشارکت عامه و خصوصی است که به بهبود دست‌رسی به آموزش، گسترش فرصت‌های شغلی، حمایت از زنان کارآفرین در افغانستان و همچنین در سایر کشورها کمک می کند. این کار سخت خواهد بود؛ اما با توجه به محدودیت‌های شدید تحمیل شده توسط طالبان، ما مصمم هستیم که این حمایت را با خیال راحت به زنان در افغانستان انجام دهیم.»
آنتونی بلینکن می‌گوید که بانوان در افغانستان باید از “حقوق برابر” برخوردار باشند.
وزیر خارجه‌ی امریکا علاوه می‌کند که اگر به بانوان در افغانستان فرصت داده شود، آنان میتوانند یک میلیارد دالر در اقتصاد این کشور کمک کنند.
این مقام امریکایی تاکید کرد: «آن‌ها (زنان) میتوانند برای خانواده‌هایی که با فقر روبه‌رو استند، راه‌های زندگی را فراهم کنند، آن‌ها میتوانند به ایجاد جوامع پایدارتر و انعطاف پذیرتر در زمانی که به شدت در افغانستان به آنان نیاز است، کمک کنند. به طور خلاصه، برابری و فرصت‌های اقتصادی در واقع دست به‌دست هم داده‌اند و پیش‌نیازهای صلح پایدار و امنیت پایدار استند.»
درهمین حال، برخی از بانوان می‌گویند که در یکسال گذشته، زمینه‌ی کاروبار به آنان کمتر شده‌است و در کنار آن دختران از حق طبیعی خود، «آموزش و پرورش» محروم شده‌اند.
پیش از این اتاق تجارت و صنایع زنان گفته بود که در حال حاضر بیش‌تر بانوان در بخش تجارت‌های کوچک مصروف کار اند و بسیاری از بانوان کاروبار خود را به دلیل نبود بازار از دست داده‌اند.
از سویی هم، مقام‌های امریکایی گفته‌اند که بسیاری بانوان متشبث و کارآفرین از افغانستان فرار کرده‌اند و در کشورهای خارجی با مشکلاتی روبه‌رو شده‌اند.
از زمان به سقوط نظام جمهوری و برگشت طالبان به قدرت، جاده‌های شهرهای افغانستان، به ویژه کابل، شاهد اعتراض‌های زنان برای بازیافت حقوق از دست‌رفته‌شان بوده است. طالبان با این اعتراض‌ها با خشونت برخورد کرده و شماری از فعالان زن را زندانی کردند. برخی از این فعالان پس از رهایی گفته اند که در هنگام بازداشت طالبان آن‌ها را شکنجه کرده اند. البته طالبان این ادعاها را رد کرده اند، اما سازمان‌های بین‌المللی ناظر بر حقوق بشر ادعاهای شکنجه‌ی زنان بازداشت شده از سوی طالبان را تایید کرده اند.
