خانواده‌هایی که پس از آتشسوزی در روستای «مردیان بالا»ی ولسوالی فیض‌آبادِ ولایت جوزجان به مزارشریف آواره شده‌اند، خواستار دریافت کمک‌های فوری استند.
آنان که هفته‌ها است در گوشه‌ا‌ی از شهر مزارشریف در مکان‌های مخروبه زندگی می‌کنند، شب و روز خود را به سختی می‌گذرانند.
این خانواده‌ها با ابراز نگرانی از وضعیت بد اقتصادی شان می‌گویند که دار و ندارشان در آتش سوخته و حالا نه نانی برای خوردن و نه پولی برای خرید مواد خوراکی دارند.
امرالدین یکی از باشندگان روستای مردیان بالا است. او حکایت‌های تلخ و غم‌انگیزی از این آتشسوزی که در تاریخ ۱۷ اسد سال روان آغاز شد دارد.
امرالدین در گفت‌وگو با خبرنگار تلویزیون آمو با بیان این‌که تمام دار و ندار زندگی را رها کرده و تنها جان خود و فرزندانش را نجات داده، گفت: «آتشسوزی شد، ما مجبور شدیم، تمام زندگی خود را رها کنیم، نشد چیزی برای خوردن برداریم. حالا هم مدت‌ها است که زندگی ما در یک مخروبه سپری می‌شود.»
زینب یکی دیگر از بی‌جا شدگان این روستا که همراه کودکان قد و نیم‌قد به مزارشریف آواره شده‌است، با ابراز نگرانی از وضعیت بد اقتصادی‌اش می‌گوید: «اول دزد پیدا شد، بعدن تمام جای بدون کدام دلیل آتش گرفت و ما مجبور شدیم فرار کنیم.»
این بی‌جا شدگان می‌گویند که اگر مسوولان و نهادهای خیریه با پشتیبانی از آن‌ها زمینه‌ی بازگشت به خانه‌های شان را فراهم سازد، دوباره به مناطق‌شان بر می‌گردند.
مسوولان در ریاست مهاجرین و عودت‌کنند‌گان طالبان در ولایت بلخ می‌گویند که تااکنون از ۹ هزار درخواست کننده، برای ۳۶۰ خانواده زمینه‌ی برگشت به خانه‌های‌شان فراهم شده‌است.
بی‌جا شدگان این آتشسوزی تنها به مزارشریف آواره نشده‌اند، بربنیاد اطلاعات، در نتیجه‌‌ی این آتش‌سوزی‌ها، شماری از خانواده‌های این روستا در شهر شبرغان بی‌جا شده‌اند.
در هفته‌های گذشته روستای مردیان بالا در ولسوالی فیض‌آباد جوزجان، گواه آتش‌سوزی‌های مرموزی بود که مقام‌های محلی جوزجان علت آن را “آفت‌های خدایی” گفته‌اند.
هر چند حکومت سرپرست طالبان هیاتی را برای بررسی و دریافت علت این آتش‌سوزی‌ها به جوزجان فرستاد؛ اما تا اکنون روشن نیست که عامل این آتش‌سوزی‌ها چیست.
نفوس عمومی روستای مردیان بالا در ولسوالی جوزجان نزدیک به ۲ هزار خانواده است.
