چهل و هشت نهاد مدنی، حقوق بشری و زنان در یک نامه سرگشاده به وزارت خارجه ایالات متحده، با ابراز «نگرانی عمیق» از توقف یا کندی روند بررسی پرونده‌های مهاجرتی پناهجویان افغانستان، خواستار ازسرگیری فوری این برنامه‌ها شده‌اند.
این نهادها در نامه خود تأکید کرده‌اند که برنامه‌های مهاجرتی «پی-۱»، «پی-۲» و «اس‌آی‌وی» بخشی از تعهدات حقوقی و انسانی ایالات متحده در قبال متحدان پیشین خود در افغانستان است و باید هرچه سریع‌تر از سر گرفته شود.
از جمله امضاکنندگان این نامه می‌توان به جنبش فانوس آزادی زنان افغانستان، جنبش همبستگی زنان افغانستان، سازمان اجتماعی روزنه امید، نهاد همیاری زنان افغانستان، شورای مردمی همت، شبکه زنان جمهوری‌خواه افغانستان، جنبش صدای زنان افغانستان، انجمن زنان خدمات ملکی و ۴۰ نهاد دیگر اشاره کرد.
در متن نامه آمده است که بخش بزرگی از پناهجویان افغانستان در انتظار رسیدگی به پرونده‌های خود شامل زنان کنشگر، خبرنگاران، فعالان حقوق بشر، آموزگاران، هنرمندان و کارمندان پیشین پروژه‌های امریکایی‌اند — افرادی که مطابق کنوانسیون ۱۹۵۱ و پروتکل ۱۹۶۷ میلادی، مستحق دریافت حمایت بین‌المللی هستند.
در بخشی از این نامه خطاب به وزارت خارجه ایالات متحده آمده است: «هزاران متقاضی برنامه‌های مهاجرتی امریکا، بیش از دو یا سه سال است که در کشورهای سوم مانند ایران، پاکستان، امارات متحده عربی و ترکیه در شرایطی زندگی می‌کنند که آشکارا ناقض ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر (حق زندگی و امنیت)، ماده ۱۴ (حق پناهندگی) و ماده ۲۷ کنوانسیون حقوق کودک (حق آموزش، بهداشت و رشد سالم) است.»
این درخواست در حالی مطرح شده که دولت جدید ایالات متحده، به رهبری دونالد ترمپ، نزدیک به سه ماه است روند بررسی، انتقال و اسکان مجدد پناهجویان افغانستان — که به‌عنوان متحدان سابق ایالات متحده شناخته می‌شوند — را به حالت تعلیق درآورده است.
فعالان هشدار داده‌اند که این اقدام هزاران پناهجوی افغانستان را در وضعیت بلاتکلیفی قرار داده است. برخی از این افراد نیز می‌گویند به دلیل همکاری با نهادهای امریکایی و نیروهای نظامی این کشور، با تهدید مستقیم طالبان — از جمله خطر انتقام‌جویی، بازداشت یا حتی مرگ — روبه‌رو هستند.
