ران مک کمون فرمانده بازنشسته نیروهای ویژه ارتش ایالات متحده با پیشینه خدمت در افغانستان، در مقاله‌ای در روزنامه دهیل با تاکید بر وجود اختلاف‌ها میان رهبران طالبان، نوشته است که طالبان پس از به قدرت رسیدن در اگست ۲۰۲۱ میلادی تا کنون، به عنوان یک جنبش واحد و متحد عمل نکرده‌اند.
این مقام امریکایی حقانی‌ها و رهبری طالبان در قندهار را «دو جناح رقیب» عنوان کرده که بر سر قدرت با هم به گونه «بی سر و صدا» در کشمکش هستند.
در مقاله او رهبری طالبان در قندهار و حلقه طرفدار او، «تندرو، ایديولوژیک و از نظر اجتماعی سفت و سخت» معرفی شده؛ در حالی که این مقام امریکایی از حقانی‌ها به عنوان گروه عملگراتر یاد کرده که به خاطر ارتباطات اطلاعاتی و گرایش‌های سیاسی، در پی تغییر در چگونگی رهبری طالبان هستند.
ران مک کمون نوشته است که در طی سه سال گذشته دو جناح رقیب در میان طالبان که قندهاری‌ها با انزوا و تطبیق احکام حکومت کردند و حقانی‌ها و در پس زمینه ماندند و نظاره کردند؛ اکنون به نظر می‌رسد که این رویکرد به پایان رسیده است.
در بخشی از مقاله او نوشته شده که سراج الدین حقانی وزیر داخله طالبان در مصاحبه‌های اخیرش با رسانه‌های بین‌المللی خواست پیامی برای جهان ارسال کند همه درها بسته نیستند.
در این مقاله آمده است: «اگر این چیزی است که هست، پس وقت آن رسیده که ایالات متحده شروع به ضربه زدن کند.»
این فرمانده بازنشسته نیروهای ویژه امریکایی می‌گوید که حقانی‌ها «به هیچ وجه» اصلاح طلب و متحد نیستند؛ اما آنان بازیگران قدرت‌مندی هستند که اهرم فشار را درک می‌کنند و می‌بینند که اقتصاد افغانستان هنوز نیاز به حمایت دارد.
از طرفی هم او در این مقاله تاکید می‌کند که هر گونه ابتکار عمل ایالات متحده خطرات سیاسی را به همراه خواهد داشت و مورد بررسی قرار می‌گیرد. تعامل با طالبان مستلزم شرایط سخت، نظارت و درک واضح است که این یک اهرم است نه مشروعیت.
با این حال آقای کمون می‌افزاید که با مسدود شدن کمک‌ها، از بین رفتن مشاغل و متلاشی شدن نظام بانکی کشور، بیش از ۹۰ درصد شهروندان افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند. محموله‌های بشردوستانه، تجارت غیررسمی و هر پول نقدی که در ساختار فرسوده باقی می‌ماند، افغانستان را کمک می‌کند. حقانی‌ها می‌دانند که این قابل دوام نیست.
