هیئتی از زنان کشور در تبعید به هدف اشتراک‌گذاری روایت‌های خود و ایجاد همبستگی برای پایان دادن به «آپارتاید جنسیتی» راهی افریقای جنوبی شده است.
به گزارش رسانه رسانه‌های افریقای جنوبی، این سفر با حمایت صندوق ملاله و همکاری کارزار پایان آپارتاید جنسیتی، پروژه مشارکت مدنی و وکلای مدافع حقوق بشر ترتیب یافته و شامل برگزاری مجموعه‌ای از میزگردها و گفت‌وگوها با شماری از برجسته‌ترین فعالان حقوق بشر و اعضای دستگاه قضایی افریقای جنوبی است.
در یکی از این نشست‌ها که در بنیاد نلسون ماندلا در ژوهانسبورگ برگزار شد، پنلی شامل پروفسور تولی مادونسلا، پروفسور فرید اسحاق، قاضی مارگی ویکتور و سه زن افغان از اعضای هیئت، شرکت داشتند.
هوریه، فعال حقوق بشر، در این نشست گفته است که حاکمیت طالبان در افغانستان همچون «سونامی خاموشی» است.
او افزود: «این دین ما نیست، این اسلام نیست، این طالبان است. در افغانستان، زنانی که به اصطلاح مرتکب ‘جرایم اخلاقی’ می‌شوند، با خشونت‌های ناموسی مواجه‌اند؛ از جمله ضرب و شتم عمومی، شکنجه و زندان.»
هوریه توضیح داد که این هیئت برای بهره‌گیری از تجربیات زنانی که در دوران آپارتاید سرکوب شده بودند و برای درک نقش قوه قضاییه، جامعه مدنی و رسانه‌ها در مبارزه برای آزادی‌های بیشتر به افریقای جنوبی سفر کرده است.
گیسو، راوی داستان و فعال اجتماعی، نیز در این نشست گفت: «داستان‌هایی که من گردآوری کرده‌ام نشان می‌دهد که زنان افغانستان به عنوان یک جنبش مردمی در سطح جهانی گرد هم آمده‌اند تا از مفهوم ‘آپارتاید جنسیتی’ به عنوان ابزاری برای بازتاب واقعیت کشورمان استفاده کنند.»
او تأکید کرد که مجموعه روایت‌هایش تصویری روشن از سرکوب زنان توسط طالبان ارائه می‌دهد؛ سرکوبی که به گفته او، صدای زنان و زندگی آنان را خاموش کرده است.
این هیئت پیش از سفر به افریقای جنوبی، به چند کشور دیگر نیز سفر کرده است.
