با افزایش بیکاری و رکود اقتصاد کشور در یک سال پس از سقوط نظام پیشین، شماری از باشندگان کابل می‌گویند که سرقت‌های مسلحانه در کابل بار دیگر در حال افزایش‌است.
دزدی‌های مسلحانه در آخرین ماه‌های نظام جمهوری نیز به اوجش رسیده بود. علت آن در آن زمان نیز افزایش بیکاری، رکودِ کاروبار و کاهش کمک‌های جهانی به افغانستان بود.
باشندگان کابل در گفت‌وگو با آمو از روی‌دادهایی گفتند که در آن افراد مسلح پول‌های خود شان یا بستگان آنان را در چند ماه پسین به سرقت برده‌اند.
فهیم امین، یک باشنده‌ی کابل می‌گوید که چندی پیش یک تن از بستگان نزدیکش از سوی دزدان مسلح در کابل کشته شد.
او می‌گوید که این فرد ۱۵ هزار دالر امریکایی از پول گروی یک منزل را با خود حمل می‌کرد که از سوی افراد مسلح کشته شد و پولش نیز به سرقت رفت.
به گفته‌ی او: از این روی‌داد نزدیک به دو ماه می‌گذرد و با آن‌که در حوزه‌ی مربوطه شکایت‌شان را درج کرده‌اند؛ اما تاهنوز هیچ سرنخی از عاملان این روی‌داد پیدا نشده‌است.
محمد رفیق احمدی باشنده‌ی دیگر کابل، می‌گوید که میزان بیکاری به اوجش رسیده‌است و باید برای جوانان زمینه‌ی کار فراهم شود.
به گفته‌ی یک باشنده‌ی دیگر که نمی‌خواهد در این گزارش نامش گرفته شود، افراد مسلح ۱ هزار و ۲۰۰ دالر امریکایی وی را پس از بیرون شدن از صرافی در شهر کابل، به سرقت بردند.
او می‌گوید که افراد مسلح بر وی شلیک کردند و او از ناحیه‌ی بازو زخم برداشت.
با آن‌که طالبان تاکید می‌ورزند که دزدی‌های مسلحانه در کابل نسبت به گذشته کاهش یافته‌است؛ اما بربنیاد آمارهای حساب توییتری فرماندهی امنیه‌ی طالبان برای کابل، در یک ماه گذشته، بیش از ۲۰ تن به جرم سرقت مسلحانه در بخش‌های مختلف کابل بازداشت شده‌اند. در چندین مورد این افراد موترهای مردم و پول را به سرقت برده‌اند.
خالد زدران سخن‌گوی فرماندهی امنیه‌ی طالبان در کابل می‌گوید که بربنیاد اطلاعات آنان موارد سرقت‌های مسلحانه درکابل نسبت به گذشته کاهش یافته است.
او می‌افزاید: «دلیل کاهش روی‌دادهای مسلحانه، گرفتاری باندهای مسلحانه است که فعلن در بازداشت به سر می‌برند.»
نگاهی به آسیب‌های ناداری و بیکاری در جامعه
وضعیت بد امنیتی در پایتخت سبب شده‌است تا برخی از سرمایه‌گذاران کشور از بیم سارقان مسلح و باندهای آدم‌ربا برای حفظ جان و مال‌شان، سرمایه‌های خود را به بیرون از کشور انتقال بدهند.
مواردی هم وجود داشته که صرافان و بازرگانان از سوی دزدان مسلح ربوده شده و در بدَل پول دوباره آزاد شده‌اند. در برخی موارد هم در صورت نرسیدن پول به سارقان، افراد ربوده شده از سوی آن‌ها کشته یا زخمی شده‌است.
ماجرای ربودن عبدالرووف پسر خُردسالی که در شهر مزارشریف اختطاف شده بود و تقریبن دو سال در بند ربایندگان بود و خانواده‌ی او در این مدت نگرانی‌های بسیاری را متحمل شدند، نیز از شمار همین‌روی‌دادها بود. هرچند که این کودک در ماه‌های گذشته از بند ربایندگان رها شد؛ اما آثار روحی و روانی این روی‌داد تا همیشه همراه او و خانواده‌اش خواهد بود.
در بیش‌ترین موارد دزدان مسلح موتر، موتر سایکل و گوشی‌های موبایل را از نزد شهروندان به سرقت می‌برند و در صورت مقاومت کشته یا زخمی می‌شوند.
در دوره‌ی جمهوری شمار زیادی از جوانان در بخش خصوصی مشغول به کار بودند؛ اما حالا بسیاری از پروژه‌های توسعه‌ای متوقف شده و شمار زیادی از نهاد‌های خارجی که در آن جوانان مشغول کار بودند، از فعالیت بازمانده و این سبب بیکاری شمار زیادی از جوانان شده‌است.
بربنیاد گزارش سازمان ملل متحد: در شش ماه پسین نزدیک به نیم میلیون نفر در افغانستان شغل خود را از دست داده‌اند و شمار بیکاران در کشور به شدت در حال افزایش است.
افزایش بیکاری در جامعه سبب شده‌است که برخی از جوانان برای رسیدن به یک زندگی راحت‌تر، با پذیرش خطرهای بسیار از راه قاچاق به کشورهای اروپایی بروند.
این درحالی است که همواره گزارش‌هایی از جان باختن پناه‌جویان در راه رسیدن به اروپا منتشر می‌شود.
بربنیاد پیش‌بینی سازمان ملل در ماه‌های پیشِ رو، ناداری و بیکاری در افغانستان افزایش خواهد یافت.
با آن‌که کمک‌های بشردوستانه از سوی برخی از کشورها انجام شده؛ اما ظاهرن هیچ تغییری در وضعیت معیشتی مردم نیامده است.
هم‌چنان گزارش‌های بسیاری از توزیع غیرعادلانه‌ی این کمک‌ها توسط طالبان وجود دارد و گفته می‌شود که این کمک‌ها بیش‌تر به کسانی توزیع شده که واسطه و شناخت با مقام‌های طالبان دارند.
