شنبه، ۱۸ حوت برابر با «۸ مارچ، روز جهانی زن» است. این روز با توجه به وضعیت دشوار و خفقان‌آور زنان و دختران افغانستان در زیر سایه حاکمیت طالبان، واکنش‌های گسترده و جدی را در قبال داشته است.
حرکت «ملی» صلح و عدالت افغانستان که از سوی حنیف اتمر وزیر خارجه دولت پیشین افغانستان رهبری می‌شود، در اعلامیهای گفته است که طالبان بدون توجه به ارزش‌های دینی و انسانی، زنان را به عنوان «جنس دوم» در خانه‌ها زندانی ساخته‌اند.
در اعلامیه این حرکت آمده است: «طالبان از زنان حق کار، تحصیل و گشت‌و‌گذار را گرفته‌اند. در جهان امروز هیچ کشوری مانند افغانستان وجود ندارد که حق زنان در آن با وقاحت تمام انکار شود.»
در همین حال رحمت‌الله نبیل رئيس امنیت ملی در دولت پیشین افغانستان می‌گوید که روز جهانی زن را در کشور باید «با اشک نوشت، با بغض فریاد زد و با درد حک کرد».
آقای نبیل در اکس افزوده است که این روز در افغانستانِ زیر حاکمیت طالبان، «روز تحقیر، گرسنگی، و مرگ خاموش زنان» است.
او نوسته است: «امروز زنانی در افغانستان هستند که نه نان دارند، نه آزادی، نه حتی حق گریستن. کودکان‌شان با چشمان گرسنه به آنان خیره می‌شوند و آنان با دستان خالی، در دل، هزار بار می‌میرند.»
از طرفی هم شبکه زنان جمهوری‌خواه افغانستان در قطعنامه‌ای گفته است که زنان کشور در یکی از تاریک‌ترین دوران‌های تاریخ خود به سر می‌برند. با تسلط طالبان، حقوق اساسی آنان به‌شدت نقض شده و جامعه افغانستان در «خفقان و استبداد» فرو رفته است.
با این حال سیف‌الاسلام خیبر سخنگوی وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان به تازگی در یک نوار صوتی گفته است که آنان با درنظرداشت فرمان شش ماده‌ای تأمین حقوق زنان از سوی هبت‌الله آخندزاده رهبر طالبان، به حقوق زنان در کشور مطابق «شریعت اسلامی» توجه کرده‌اند.
گفتنی است که سازمان ملل متحد پیش از این وزارت امر به معروف طالبان را بزرگ‌ترین ناقض حقوق بشر به‌ویژه حقوق زنان در افغانستان عنوان کرده است.
این در حالی است که پس از حاکمیت دوباره طالبان، زنان بیش از سه سال می‌شود که اساسی‌ترین حقوق خود محروم هستند.
طالبان ادامه آموزش، تحصیل، کار، فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی و در برخی موارد اقتصادی زنان و دختران ممنوع و محدود کرده‌اند و تمام دروازه‌های مکتب‌های بالاتر از صنف ششم و دانشگاه‌ها به روی آنان نیز بسته است.
از طرفی هم طالبان زنان و دختران را از سفر بدون محرم، صحبت با صدای بلند در فضای عمومی، رفتن به پارک‌ها، حمام‌ها، آرایشگاه‌ها و تفریحگاه‌ها نیز منع کرده‌اند.
این اقدام طالبان هرچند با واکنش‌های جدی و تندی از سوی کشورها و سازمان‌های جهانی و همچنین در داخل افغانستان مواجه شده است؛ اما آنان نه تنها تا کنون این سیاست‌های شان علیه زنان را تغییر نداده‌اند بلکه ممنوعیت‌ها و محدودیت‌ها را بر حقوق و آزادی زنان و دختران نیز تشدید کرده‌اند
