آگاهان می‌گویند که ممنوعیت سفرهای خارجی مقام‌های طالبان از یک سو اعتبار جهانی آن‌ها را بیش از این خواهد کاست و این گروه را منزوی خواهد ساخت و از سوی دیگر بر وضعیت اقتصادی کشور و وضعیت مردم اثر منفی خواهد گذاشت.
درهمین‌حال طالبان در آگهی‌نامه‌ا‌ی گفته‌اند که بربنیاد توافق‌نامه‌ی “دوحه”، سران این گروه باید از فهرست تحریم‌ها بیرون شوند و درصورت تمدید ممنوعیت سفر رهبران طالبان، میان طالبان و جامعه‌ی جهانی فاصله ایجاد خواهد شد.
بربنیاد تصمیم شورای امنیت سازمان ملل متحد: ملا عبدالغنی برادر، ملا عبدالسلام حنفی، مولوی عبدالکبیر، معاونان نخست وزیر، شهاب‌الدین دلاور؛ وزیر معادن و پترولیم، امیرخان متقی؛ وزیر خارجه، عبدالحق وثیق؛ رئیس استخبارات، خیرالله خیرخواه؛ وزیر اطلاعات و فرهنگ، فاضل مظلوم؛ معاون وزارت دفاع، دین محمد حنیف؛ وزیر معارف، نور محمد ثاقب؛ وزیر حج و اوقاف، نورالله نوری؛ وزیر سرحدات و قبایل کنونی و والی بلخ در زمان قتل عام مزار شریف، لطیف منصور؛ وزیر انرژی، و عباس ستانکزی؛ معاون وزارت خارجه‌ی طالبان ۱۳ نفر از سران این گروه هستند که به‌گونه‌ی موقت و برای شصت روز از ممنوعیت سفر معاف شده بودند و حالا باید درباره‌ی آنان تصمیم‌گیری شود.
کارشناسان بخش بانکداری می‌گویند که وضع محدودیت بر سفر رهبران طالبان، بر آزادسازی ذخایر ارزی کشور، روابط بانکی و چاپ بانک‌نوت های افغانستان اثر منفی می‌گذارد.
میراحمد شکیب آگاه مسایل مالی و بانکداری در این باره گفت: «وضع محدودیت بر سفر مقام‌های طالبان تاثیرِ نامطلوب بر اقتصاد کشور خواهد گذاشت و کشورهای آسیای میانه که خواستار تامین روابط و تعامل اقتصادی با افغانستان استند را متاثر می‌سازد و کشورهای آسیای میانه با این تحریم‌های سازمان ملل محافظه کارانه عمل خواهند کرد و این کار در کُل روند عادی‌سازی روابط و تعامل را با گروه طالبان در سطح بین‌المللی دشوار خواهد ساخت.»
همچنین سیر قریشی آگاه مسایل بانکی نیز می‌گوید: «اگر ممنوعیت سفر بر رهبران طالبان ادامه یابد، بر کمک‌های جامعه جهانی در افغانستان نیز اثر می‌گذارد و اقتصاد کشور را آسیب می‌رساند.»
طالبان منزوی‌تر می‌شوند
برخی از آگاهان روابط بین الملل می‌گویند که رفع ممنوعیت سفرهای خارجی سران طالبان نزد این گروه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و اگر این کار انجام نشود، حکومت طالبان بیشتر از این منزوی خواهد شد.
“مهدی افضلی” کارشناس روابط بین‌الملل بر این باور است: «به‌همان پیمانه که طالبان در داخل افغانستان با خلاء قدرت قانونی و مشروعیت سیاسی روبه‌رو اند، ممنوعیت سفرهای خارجی اعتبار بین‌المللی طالبان را کاهش و مشروعیت طالبان را منحیث یک دولت از بین می‌برد و آنان را به یک گروه جلاد و منزجر تبدیل می‌کند که هم برای طالبان خطرناک است و هم برای افغانستان.»
یک دیپلمات پیشین افغانستان نیز در این باره می‌گوید که اگر تحریم‌ها بر سفر طالبان تمدید شود، این کار اقدام نظامی را در پی خواهد داشت و ثبات طالبان را تهدید خواهد کرد.
“نورالله راغی” دیپلومات پیشین کشور می‌گوید: «اگر این تحریم ها وضع شوند، برای طالبان خطرناک است و به معنای این است که جامعه جهانی از فاز دیپلماسی وارد فاز فشار و تحریم‌ها خواهد شد و این اقدام نظامی را در پی خواهد داشت و ثبات و استمرار طالبان را تهدید می‌کند.»
از سویی هم، وزارت امور خارجه افغانستان در آگهی‌نامه‌ا‌ی از شورای امنیت سازمان ملل متحد خواسته‌است که از تحریم‌ها به‌حیث ابزار فشار در برابر این گروه استفاده نکند و بربنیاد توافق‌نامه‌ی دوحه، تحریم‌ها بر رهبران طالبان را بردارد.
در بخشی از این آگهی‌نامه آمده‌است: «در صورت تمدید ممنوعیت سفر رهبران طالبان به جای گفت‌وگو و تعامل، فاصله ایجاد خواهد شد. طالبان از شورای امنیت سازمان ملل می‌خواهند که از ایجاد فاصله پرهیز کند.»
این درحالی است که امریکا پیشنهاد کرده‌است که به ۷ مقام طالبان تنها اجازه‌ی سفر به “قطر” داده شود؛ اما در مقابل روسیه و چین خواستار تمدید معافیت سفر ۱۳ مقام گروه طالبان برای ۹۰ روز شده.
حالا مهلت معافیت موقت سیزده مقام طالبان به پایان رسیده و شورای امنیت باید دوباره در مورد آن‌ها تصمیم بگیرد.
