هم‌زمان با یک‌سالگی سقوط دولت پیشین افغانستان به دست طالبان، شماری از بانوان افغانستان که به پاکستان فرار کرده‌اند، در یک گردهمایی اعتراضی از جامعه‌ی جهانی می‌خواهند که هرگونه تعامل‌شان با طالبان را قطع کرده و این گروه را به رسمیت نشناسند.
آنان می‌گویند که طالبان در این یک‌سالی که گذشت، افغانستان را به‌سوی تاریکی و انزوا برده‌اند.
“سمیرا خموش” یکی از این مُعترضان به تلویزیون “آمو” می‌گوید: «یک‌سال می‌شود که جهل و تبعیض در افغانستان حاکم است و طالبان کشور ما را به انزوا، ناداری و تاریکی کامل فرو برده و بقای کشور واحد با خطر جدی روبه‌رو است.»
در روزهای گذشته شهر کابل نیز گواه راه‌اندازی راه‌پیمایی‌های اعتراضی از سوی بانوان بود که با شلیک‌های هوایی نیروهای طالبان متوقف شد.
“فرزانه ایوبی” یکی دیگر از این مُعترضان در “اسلام آباد” می‌گوید: «با حاکمیت طالبان، استقلال کشور ما زیر سوال رفته و جهان نباید طالبان را به رسمیت بشناسد.»
این معترضان از جامعه جهانی می‌خواهند که بر طالبان فشار جدی وارد کنند تا این گروه دروازه‌های مکتب را باز کرده و به‌حقوق بشر احترام بگذارند.»
“قدسیه عطایی” یکی دیگر از این بانوان معترض به تلویزیون آمو می‌گوید: «تا زمانی که جامعه جهانی صدای زنان افغانستان را به درستی نشنود و بر طالبان فشارهای جدی وارد نکند، ما به اعتراضات خود ادامه خواهیم داد.»
در یک‌سال حاکمیت طالبان بر افغانستان، تا‌هنوز مکتب‌های دخترانه‌ی بالاتر از صنف ششم بسته است و بسیاری از زنان نیز حق کار را ندارند.
با این همه هر بار که زنان در جاده‌ها برآمده‌اند و برای حقوق‌شان دادخواهی کرده‌اند، از سوی طالبان مورد خشونت قرار گرفته و گاهی هم زندانی شده‌اند.
جلوگیری از حضور زنان در محل کار، بسته بودن دروازه‌ی مکتب‌ها بر روی دختران بالاتر از صنف ششم، ایجاد محدودیت در پوشش خبرنگاران زن و جلوگیری از فعالیت‌های ورزشی دختران، تنها بخشی از محدودیت‌هایی است که زنان و دختران افغانستان در یک‌سال پسین با آن روبه‌رو بوده‌اند.
