شماری از زنان و دختران آرایشگر می‌گویند که پس از بسته شدن آرایشگاه‌ها در وضعیت بد اقتصادی قرار گرفته‌اند.
این زنان می‌افزایند که طالبان با بستن آرایشگاه ها، منبع درآمد شأن را قطع کرده‌اند و اکنون بسیاری از روزها نان به خوردن ندارند.
از سویی هم، شماری از شهروندان افغانستان می‌گویند که ممنوعیت‌های کاری طالبان بر زنان سرپرست خانواده‌ها زندگی شان را با مشکل روبه‌رو کرده است.
در آستانه یک سالگی بسته شدن آرایشگاه‌ها از سوی طالبان، شماری از زنان آرایشگر می‌گویند که طالبان نان را از سفره مردم برچیده‌اند.
فریبا احمد، در یکی از آرایشگاه ها در کابل کار می‌کرد و از این رهگذر پانزده هزار افغانی در ماه درآمد داشت. اما اکنون در بیکاری به سر می‌برد.
می‌گوید که مسوولیت ۹ عضو خانواده اش را دارد و پس از بسته شدن آرایشگاه ها از سوی طالبان، از فقر و ناداری رنج می‌برد.
فریبا احمدی. آرایشگر می‌گوید: «به همه معلوم است که وضعیت اقتصادی ما خیلی خراب است چونکه بیکار هستم، نمی توانیم کار کنیم وضعیت اقتصادی مه هم خراب است و رواح و روانی من هم.»
بسته شدن آرایشگاه ها در اوایل ماه جولای سال پار میلادی، هزاران زن را در سراسر افغانستان بیکار ساخت.
زنان و دخترانی که با کار در آریشگاه ها نان به دست می‌آوردند.
فعلا که آرایشگاه بسته شده ما در وضعیت بد اقتصادی قرار داریم و فعلا هیچ هیچ منبع درآمد نداریم خواهش ما این است که آرایشگاه ها باز شود تا بتوانیم خرچ و مصرف خود را بدست بیاوریم.»
شماری از زنانی که بیکار شده‌اند از جامعه جهانی می‌خواهند که در نشست دوحه موضوعات حقوق بشری به ویژه حق کار و آموزش زنان را اولویت دهند.
وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان در اوایل ماه جولای دستور بسته شدن همه آرایشگاه‌ها را صادر کرد.
بر بنیاد اطلاعات دیدبان جهانی حقوق بشر با این تصمیم طالبان، شصت هزار زن شغل خود را از دست دادند.
