در آستانه عید قربان، بازارهای کابل پر جنب جوش شده‌اند و حضور باشندگان کابل به شمول زنان و مردان پُر رنگ شده است.
شماری از فروشندگان میوه خشک می‌گویند که بهای میوه خشک به ویژه پسته، بادام و چهارمغز در مقایسه به سال‌های پیش تا دو صد افغانی کاهش یافته است.
اما در سوی دیگر شماری از شهروندان کشور می‌گویند هر روزی‌که بتوانند برای فرزندانش نان کافی به خانه ببرند، همان روز برای‌شان عید است.
میوه‌های خشک و تازه نیز در این روزها به زیبایی بازارهای کابل افزوده‌اند.
باشندگان کابل برای پهن کردن سفره‌های عیدی، آمادگی‌های خود را آغاز کرده‌اند و حضور آنان در این بازارها پررنگ است.
شماری از دکان‌داران می‌گویند که بهای میوه خشک در مقایسه به عیدهای دو سال پسین، تا ۳۰ درصد کاهش یافته است و بهای یک کیلو پسته از ۹۰۰ افغانی به ۶۵۰ افغانی رسیده است. بهای یک کیلو بادام نیز از ۸۰۰ افغانی به ۵۵۰ افغانی و بهای یک کیلو چهارمغز نیز از ۸۵۰ افغانی به ۶۰۰ افغانی رسیده است.
قلندر شاه، دکاندار می‌گوید: «دو سال پیش یک کیلو پسته نه صد بود. حالی شش‌ونیم صد شده است همقدر یک زره کار و بار نیست؛ وضعیت مردم خراب اس
ت.»
هرچند برخی از باشندگان کابل به استقبال عید می‌روند و خرید میوه خشک را برای پذیرایی از مهمانان‌شان آغاز کرده‌اند؛ اما در سوی دیگر کابل محمد جان ۶۴ می‌گوید که هر روزی‌که بتواند برای فرزندانش نان کافی به خانه ببرد، همان روز برایش عید است.
محمد جان می‌گوید پس از بازگشت طالبان به قدرت ناگذیر شده است که در کنار جاده کفش دوزی کند.
او می‌گوید بسیاری از روزها، تنها ۳۰ افغانی درآمد دارد و با این پول نمی‌تواند به کودکانش نان بخرد.
محمد جان، کفش دوز می‌گوید: «اگر در خانه نان بود، پول و پیشه در خانه بود؛ کار در بازار بود؛ سهولت در کشور بود. به مردم هر روز عید است اگر کار و پول و پیسه نبود؛ هر روز مردم گشنه است. دیگه تجلیل از عید همی است که یک لقمه نان به کودکان خود ببرد.»
شمار دیگری از شهروندان کشور نیز می‌گویند که عید ندارند. آنان می‌گویند حتا نمی‌دانند در عید تکه نانی برای کودکان‌شان فراهم خواهند توانست یا نه؟
ظریف‌الله، باشند کابل می‌گوید: «ما تجلیل‌اش را نمی‌فهمیم. کودکان ما گرسنه اند؛ نان نیست در خانه کار نیست؛ اولاد هایم گرسنه اند.»
ناظر محمد، دست فروش درباره سختی‌های روزگارش چنین می‌گوید: «یک سال می‌شود من به خانه میوه نبردیم. از سه صد چه جور می‌شود؛ نان بخرم یا کرایه خانه بتم، چه کنم.»
گزارش پسین ملل‌متحد نشان می‌دهد که عدم مصونیت غذایی میلیون‌ها تن در افغانستان در معرض خطر جدی قرار دارد و افغانستان با افزایش دما، کم‌بود آب و خشکسالی‌های دوام دار روبه‌رو است.
بر بنیاد آمارهای ملل متحد، نزدیک به شانزده میلیون تن در افغانستان در سطح اضطراری عدم مصونیت غذایی قرار دارند.
