در حالی که یک هزار و بیست‌و‌هفت روز از بسته شدن مکتب‌ها به روی دختران بالاتر از صنف ششم می‌گذرد، سرپرست وزیران معارف و تحصیلات عالی طالبان به هدف شرکت در نشست جهانی وزیران معارف به روسیه سفر کرده‌اند.
در هفته‌های پسین مقام‌های روسی به شمول رییس جمهور این کشور بر ایجاد روابط با طالبان سخن گفته‌اند و مقام های طالبان را به نشست‌هایی نیز دعوت کرده‌اند.
در حالی که عبدالمنان عمری، سرپرست وزارت کار و امور اجتماعی طالبان در سفر روسیه بسر می‌برد، دو مقام ارشد دیگر طالبان نیز راهی شهر کازان روسیه شدند.
ندا محمد ندیم، سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان و حبیب الله آغا سرپرست وزارت معارف طالبان بامداد امروز (شنبه، ۱۹ جوزا) به هدف شرکت در دومین نشست جهانی وزیران معارف، کابل را به مقصد روسیه ترک کردند.
منصور احمد حمزه، سخنگوی وزارت معارف طالبان می‌گوید که حبیب الله آغا در نشست جهانی وزیران معارف در باره اوضاع معارف، دستاوردها و فرصت‌ها در بخش معارف سخنرانی خواهد کرد.
سخنگوی وزارت معارف طالبان گفته است: «سرپرست وزارت معارف طالبان در فورم چهار روزه وزیران معارف کشورها به شهر کازان روسیه سفر کرد.
ضیا الله هاشمی، سخنگوی وزارت تحصیلات عالی طالبان نیز می‌گوید: «سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان ندا محمد ندیم و هیات همراه‌اش به شهر کازان روسیه سفر کرده است و انتظار می‌رود سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان در دومین فورم چهار روزه وزیران تحصیلات عالی و معارف شرکت کند. در این فورم سرپرست وزارت تحصیلات طالبان با وزیران تحصیلات عالی و معارف کشورهای مختلف دیدار خواهد کرد».
در حالی که بسته ماندن مکتب‌ها به روی دختران بالاتر از صنف ششم، وارد یک هزار و بیست‌و‌هفت روز‌اش شده است. اما دختران می‌پرسند که با بسته شدن مکتب ها به‌روی دختران، کدام دست‌آوردهای معارف افغانستان در این نشست بازگو خواهند شد؟
یکی از این دانش آموزان گفت: «جهان رو به پیشرفت است اگر طالبان اجازه ندهند دختران به مکتب بروند و تحصیل خود را ادامه دهند تمام زنان و دختران آینده تاریک پیش رو دارند».
طیبه دانش آموز صنف دهم مکتب بود که طالبان دروازه های مکتب‌ها را به روی دختران بستند. او می‌گوید که بعد از محروم شدن از آموزش به مشکل روانی گرفتار شده و تمامی آرزو‌هایش با خاک یکسان شده‌اند.
این دانش آموز می‌گوید: «در وضعیت بد قرار دارم، از درس ها پس ماندم، از کورس رفتن ماندم از مکتب ماندم و از تمام آرزوهای که داشتم ماندم».
دخترانی که از مکتب باز مانده‌اند می‌گویند که در این یک هزار و بیست‌و‌هفت روز، هر روز آن همچون سالی بر آنان گذشته است و با گذشت هر روز نسبت به آینده شان ناامید تر شده‌اند.
از سویی هم دیدبان حقوق بشر گفته است که بی حضور دختران در آموزش، افغانستان پیشرفت نخواهد کرد.
