افغانستان زیر حاکمیت طالبان نزدیک به دو سال است که فاقد حکومت مشروع و قانون اساسی است و ۶۲۵ روز است که دختران از رفتن به مکتب محروم شده‌اند.
تجربه‌ای که زنان و دختران افغانستان در حاکمیت نخست طالبان نیز گواه آن بودند.
در این میان سهیل شاهین، رییس دفتر سیاسی طالبان در قطر در گفت‌وگو با تلویزیون ملی افغانستان زیر کنترل طالبان مسئله آموزش، تحصیل و کار زنان و دختران را یکی از اختلاف‌های جدی طالبان با جهان می‌داند.
او در این باره گفت: «یکی از مسایل بزرگ آنان«جهانیان» مساله آموزش است که ما می‌خواهیم آن را حل کنیم. اما در روشنی اصول خود حل می‌کنیم؛ زیرا امارت اسلامی بر بنیاد یک فکر و در نتیجه قربانی‌های زیاد به میان آمده است و می‌خواهیم که این موضوع را در روشنی اصول اسلامی خود حل کنیم، به‌گونه‌ای که آنان می‌خواهند با آنان اختلاف داریم.»
در حالی که مردم افغانستان به شدت مخالف سیاست‌های محروم کننده و سرکوب‌گر طالبان استند و صدای آزادی خواهی زنان و دختران افغانستان در خیابان‌های کشور جاری است، این مقام طالبان از ایدئولوژی خود دفاع می‌کند و درباره خواست‌های مردم افغانستان و اشک دختران این کشور چیزی نمی‌گوید.
شینکی کروخیل، سفیر پیشین افغانستان در کانادا در این باره می‌گوید: «بار بار باید نگویند که این مسایل داخلی ما است یا مسایل فرهنگی است و این مربوط ما است به کسی دیگری ارتباط ندارد. برای اینکه هیچ حکومتی یا گروهی و یا حزبی به هیچ صورت نمی‌تواند که ملت را به گروگان بگیرد؛ باید مسئولیت احساس کنند که هرچه زودتر مکتب‌ها را به روی دختران باز کنند.»
از سویی هم رییس دفتر سیاسی طالبان در قطر، یکی از علت‌های به رسمیت شناخته نشدن طالبان را از سوی کشورهای جهان انجام ندادن کارهای خانگی حاکمیت‌شان می‌داند.
سهیل شاهین خاطرنشان کرد: برای ما هم کار خانگی نیاز است؛ در بعضی مسایل که مطابق اصول ما باشند ما باید بعضی ابتکارات را به دست بگیریم و از بعضی فرصت‌هایی که به میان می‌آیند به خوبی استفاده کنیم.»
طالبان که با میل تفنگ بر افغانستان حاکم شده‌اند، تاکنون هیچ یک از خواست‌های جهان و مردم افغانستان را نپذیرفته‌اند و یک دست بر افغانستان حکم‌روایی می‌کنند.
از این رو افغانستان شاید بیشتر از هر زمان دیگر در تاریخ خود با آینده‌ای مبهم روبرو است.
