پس از تسلط طالبان بر افغانستان فقر و بیکاری در کشور به اوج خود رسیده است. هر چند اداره طالبان از تلاش‌ها برای بهبود وضعیت اقتصادی سخن می‌گوید، اما هنوز در گوشه و کنار افغانستان هیچ نشانه‌ای از بهتر شدن وضعیت اقتصادی به چشم نمی‌خورد.
کریمه مادر ۶ فرزند است و در ولایت بدخشان زندگی می‌کند.
او به خبرنگار تلویزیون آمو می‌گوید: «یک‌سال است که شوهرم به خاطر غریبی و نداری از راه قاچاق به ایران رفته است. اما کار خوبی پیدا نکرد و خودش به مشکل هزینه‌هایش را پیدا می‌کند. من و فرزندانم بی‌سرنوشت مانده‌ایم و زندگی‌ام بسیار خراب است.»
کریمه و فرزندانش در خانه‌ای کرایه‌ای زندگی می‌کنند که امکانات ندارد.
او با بیان اینکه تاکنون از طرف هیچ نهادی به آنها کمک نشده است گفت: «در اوایل کمک می‌شد و خوب بود. اما حالا در خانه ما هیچ چیزی نیست که فرزندانم را سیر کنم. چشم به راه کمک‌ها استیم. افرادی آمده‌اند و اطلاعات ما را ثبت کردند. وقتی زنگ زدم که چرا کمک نمی‌آورید، گفتند که به‌جای تو یکی دیگر را گرفتیم. من حیران ماندم که چه کنم. هرکس پول، موتر و شناخت داشت گرفت و من که کسی را نداشتم ماندم.»
فرزندان کریمه به دلیل فقر از تحصیل باز مانده‌اند.
نیازمندان درحالی از نرسیدن کمک‌های جهانی شکایت دارند که پس از تسلط طالبان در افغانستان میلیاردها دالر پول بانک مرکزی تحت اداره طالبان منجمد شده و تحریم‌های جهانی بر طالبان هنوز پا برجا است.
در ماه‌های اخیر ایالات متحده میلیون‌ها دالر نقد به افغانستان زیر کنترل طالبان فرستاده است. اما با ممنوعیت کار و تحصیل زنان برخی نهادها امدادرسان و سازمان‌ها خیریه افغانستان را ترک کرده‌اند.
مریم دختر کریمه است و ۱۳سال دارد. او می‌گوید: «پدرم نیست و چون برادر کلان ندارم کسی به ما مواد غذایی نمی‌دهد ما نه به مکتب و نه مدرسه می‌رویم. کسی صدای ما را نمی‌شنود.»
مهناز یکی دیگر از باشندگان بدخشان نیز می‌گوید: «ما در خانه ۱۴ نفر هستیم کار نیست و کمک‌هایی هم که می‌شود یک کارت را به سه خانواده می دهند که هیچ کدام ما را سیر نمی‌کند ، گاهی کمک می‌رسد به ما و گاهی هم نماینده و طالبان به خویش و قوام شان می‌دهند و ما می‌مانیم.»
تمیم همراز، فعال مدنی در بدخشان نیز می‌گوید: «حق هیچ وقتی داده نمی‌شود. بلکه به زور گرفته می‌شود و چون افرادی که نیازمند کمک هستند، نمی‌تواند صدا بلند کند، حق شان خورده می شود. نهادهایی که کمک می‌کنند هنوز هم در بدخشان هستند. اما کسانی که مسؤل توزیع کمک ها هستند درست توزیع نمی‌کنند.»
با تماس‌های مکرر خواستیم دیدگاه مسئولان را داشته باشم اما موفق به دریافت پاسخ نشدیم.
این برای اولین بار نیست که گزارش هایی درباره اشکال در روند توزیع کمک ها منتشر می‌شود. مردم در ولایت‌های مختلف کشور بارها از این موضوع گلایه کرده‌اند.
