نجیبه، یکی از زنان بازرگان در شهر مزار شریف است که با وجود وضع محدودیت‌‌ها در برابر کار زنان، فعالیت خود را ادامه داده‌است.
او چهار سال است که رستورانت «کلبه‌ی هوسانه» را در این شهر ایجاد کرده‌است.
نجیبه می‌گوید که کار را با ابتدایی‌ترین وسایل آغاز کرد؛ اما پس از مدتی امکانات جدید فراهم کرد و رستوارنت‌هایش را زنجیره‌ای کرد و آن را به ۳ رستورانت افزایش داد؛ ولی اکنون به علت وضعیت ناگوار اقتصادی، تنها یک شعبه‌ی آن فعال‌است.
در این رستورانت ۱۱ زن دیگر که همه‌ای آنها نان‌آوران خانواده‌های خود هستند نیز فعالیت دارند و غذاهای افغانی مشمول منتو، بولانی، آی‌خانم و قابلی پلو را تهیه می‌کنند.
شرایط سخت اقتصادی شهروندان کشور در ماه‌های پسین بر کار زنان بازرگان نیز اثر گذاشته و آنان ناگزیر شده‌اند، برنامه‌ی کاری شان را محدود کنند.
سیما هاشمی، هفت سال است که یک شرکت تولید آش را ایجاد کرده‌است و در گذشته شرکتش در چهار بخش فعالیت داشت که مشمول تولید لباس، مواد شوینده و پروسس آش بود؛ اما اوضاع اقتصادی این روزها سبب شده‌است تا او کارش را محدود کند.
سیما هاشمی گفت: «تا یک ماه قبل کارگاه تولید آش افروشه فعالیت داشت؛ اما طالبان دستور دادند تا زمانی که به شما مکتوب نرسیده، فعالیت خود را انجام ندهید و هم‌اکنون در یکی از اتاق‌های خانه، کار خود را ادامه می‌دهیم.»
این شرکت در گذشته ۳۷ کارمند داشت؛ ولی حالا تنها ۲۵ تن در آن سرگرم کار هستند..
وی مشکل اساسی فعالیت زنان را مسدود شدن مؤسسه‌ها و حمایت نشدن از زنان دانسته و می‌گوید: «تا زمانی که خانم‌ها حمایت نشوند، نمی‌توانند کار کنند.»
نبود بازار برای فروش تولیدات و محصولات تولید شده در کارگاه‌ها یا شرکت‌های زنان تجارت پیشه از شمار چالش‌هایی است که باعث ورشکستگی اقتصادی و نگرانی زنان بازرگان شده‌است.
شماری از بانوان بازرگان که با همه دشواری‌ها به فعالیت‌های خود ادامه داده‌اند، می‌گویند که هدف شان پشتیبانی از خانواده‌هایی است که سرپرست ندارند. آنان می‌افزایند که با پشتیبانی از زنان، می‌کوشند جلو ناداری را در جامعه بگیرند.
طالبان در ۴ جدی سال روان، کار زنان در نهادهای غیردولتی را ممنوع اعلام کردند.از همین‌رو اکنون کار کردن در شرکت‌ها و رستورانت‌ها، از محدودترین مکان‌ها برای انجام کار زنان است.
