اتحادیه‌ی قالین‌بافان بدخشان از کم رونقی بازار فروش قالین شکایت دارند و می‌گویند که اگر به این صنعت توجه نشود، احتمال سقوط آن وجود دارد.
قالین دست‌باف افغانستان از شهرت ویژه در جهان برخوردار است؛ اما در این اواخر، شماری از قالین‌بافان کشور، از کم رونق شدن بازار قالین نگران استند.
با این حال، شماری از زنان قالین‌باف در ولایت بدخشان، از طالبان می‌خواهند که جلوِ سقوط صنعت قالین‌بافی را بگیرند و برای آنان زمینه‌ی بازارِ فروش به خارج از کشور را فراهم کنند.
مومنه، یکی از زنان شاغل در بخش قالین‌بافی است و از این راه نفقه‌ی خانواده‌ی ۵ نفره‌اش را تأمین می‌کند. او با کم رونق شدن بازار خرید قالین، نگران از دست دادن شغلش است.
وی می‌گوید: «موادی که ما در ساختن یک تخته قالین استفاده می‌کنیم، قیمت شده، بازار خرید وجود ندارد. در گذشته توریست‌های خارجی و مسافران داخلی به بدخشان می‌آمدند و از ساخته‌های دستی ما خرید می‌کردند. خیلی وقت است، توریست‌ها نیامده‌اند و من می‌ترسم کارم را در این جا از دست بدهم.»
بدخشان، یکی از ولایت‌هایی است که جاذبه‌های گردش‌گری زیادی دارد و بام دنیا؛ یعنی پامیر در ولسوالی واخان این ولایت در گذشته، میزبان گردش‌گران خارجی در فصل بهار و تابستان بود؛ اما پس از به قدرت رسیدن دوباره‌ی طالبان، گردش‌گران خارجی به این منطقه نیامده و این مورد بر وضعیت اقتصادی مردم آن، تأثیر منفی زیادی برجا گذاشته‌است.
قالين، گليم و نمدِ دست‌باف زنان، از فرآورده‌های اين ولايت است که از پشم حيوان (بز و گوسفند) ساخته می‌شود.
در همین حال، مسؤولان اتحادیه‌ی قالین‌بافان در بدخشان، از طالبان به خاطر اجازه دادن فعالیت صنعت قالین‌بافی ابراز خرسندی می‌کنند و از آنان می‌خواهند که به رشد این صنعت توجه کنند.
عبدالعلی یفتلی، رییس اتحادیه‌ی قالین‌بافان این ولایت می‌گوید: «با این که امارت اسلامی (اداره‌ی طالبان) اجازه‌ی کار را برای ما دادند، فعلن بازار فروش قالین ضعیف است. از طالبان می‌خواهم برای حل مشکلات ما اقدام کنند.»
نزدیک به ۱۰۰ زن در یک کارگاه قالین‌بافی دستی در بدخشان مصروف کار اند و بیش‌تر آنها را دخترانی تشکیل می‌دهند که از رفتن به مکتب بازمانده‌اند.
مرسل، صنف هشتم مکتب است و به گونه‌ی رضا کار فعالیت می‌کند. او برای داشتن مصروفیت در این کارگاه کار می‌کند و امیدوار است تا در آینده از این راه درآمد خوب داشته باشد.
وی در این باره گفت: «ما به اینجا آمده‌ایم تا قالین‌بافی یاد بگیریم و به مرور زمان پیش‌رفت کنیم.»
مرسل، خواهان افزایش کارگاه‌های قالین‌بافی است تا دخترانی که از رفتن به مکتب و دانشگاه باز مانده‌اند، دست‌کم این صنعت را یاد گرفته و بارِ دوش خانواده‌های خود نباشند.
نورالدین، یکی از قالین‌فروشان در شهر فيض‌آباد مرکز ولایت بدخشان است، او می‌گوید: «علت کم رونق شدن صنعت قالین، استفاده از قالین‌های خارجی، به جای قالین‌های وطنی و بلند بودن بهای قالین وطنی است.»
این درحالی است که چندی پیش، اتاق تجارت و سرمایه‌گذاری تأکید کرده بود که در هماهنگی با وزارت تجارت می‌کوشند تا کالاهای افغانستان را از طریق دهلیزهای هوایی به بیرون از کشور صادر کنند.
