بیستو پنجم نومبر، برابر است با روز جهانی محو خشونت در برابر زنان. شماری از زنان و دختران میگویند که با بهقدرترسیدن طالبان، میزان خشونت، بهویژه «خشنونتِ مبتنی بر جنسیت»، در افغانستان افزایش یافتهاست. همزمان با این، سازمان عفو بینالمل از افزایش خشونت در برابر زنان و دختران در افغانستان، ابراز نگرانی کرده و کارزار ۱۶روزه را برای پشتیبانی از زنان و دختران در افغانستان، بهراه انداخته است.
تمنا در یکی از دورافتادهترین بخشهای هرات بودوباش دارد که پس از محدودیتهای آموزشی و تحصیلی طالبان، تن به ازدواج اجباری داده است.
او میگوید که صنف یازدهم مکتب بود که خانوادهاش او را به «همسری چهارم» درآوردند.
همزمان با روز جهانی محو خشونت در برابر زنان، جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، جنبش شنبههای ارغوانی و جنبش اتحاد و همبستگی زنان، در برابر خشونتهای طالبان -بهویژه خشونتهای مبتنیبر جنسیت- دست به اعتراضهای جداگانهای زدند.
معترضان خواستار توجه جهان به «وضعیت بد» زندگی زنان در افغانستان شدهاند و از افزایش قتلهای مرموز و بازداشتهای زنانِ معترض و سایر خشونتهای مبتنیبر جنسیت، ابراز نگرانی کردهاند.
اتحادیه اروپا در شبکه اجتماعی «اکس»، خواستار محو خشونت در برابر زنان و دختران شده است.
سازمان عفو بینالملل نیز از افزایش خشونت در برابر زنان و دختران در افغانستان، نگرانی خود را ابراز داشته است و کارزار ۱۶روزه را برای «پشتیبانی» از زنان و دختران، بهراه انداخته است.
دبیرکل مللمتحد نیز خشونت در برابر زنان را «نقض وحشتناک» حقوقبشر گفتهاست.
انتونیو گوترش، دبیرکل مللمتحد گفته است: «خشونت در برابر زنان (نقض وحشتناک حقوقبشر)، یک بحران بهداشت عمومی و یک مانعِ بزرگ در راه توسعه پایدار است. بیایید جهانی بسازیم که یک بار برای همیشه، از تحمل خشونت در برابر زنان، در هر کجا و به هر شکلی خودداری کنیم».
طالبان با گرفتن قدرت در افغانستان، محدودیتهای زیادی را بر زنان و دختران این کشور وضع کردهاند که با وضع این محدودیتها، زنان و دختران از حقوق اولیهی خود محروم شدهاند.
در بیش از دو سال گذشته، شماری از زنانی که برای حقوق خود، دست به راهپیمایی زدند، از سوی طالبان بازداشت، لتوکوب و زندانی شدهاند. در آخرین مورد، طالبان ژولیا پارسی، ندا پروانی، منیژه صدیقی و پریسا آزاده را بازداشت کردهاند که تا اکنون از سرنوشت آنها اطلاعی در دست نیست.