سپین بولدک هم‌چون دومین گذرگاه مهاجران افغانستان از پاکستان که روزانه گواه عبور هزاران مهاجر است. مهاجران در این مرز می‌گویند که پولیس پاکستان با برخورد نادرست به اخراج اجباری آن‌ها پرداخته است.
بیش‌تر این مهاجران دغدغه‌ی سرپناه، خوراک و کار را دارند. و می‌گویند در شرایطی که افغانستان با بحران اقتصادی روبه‌رو است، نمی‌دانند چه فردای در انتظار شان است.
سپین بولدک قندهار، دومین گذرگاه بزرگ مهاجران افغانستان از پاکستان است که در این‌جا، شمار مهاجران کم‌تر از گذرگاه تورخم به نظر می‌رسد.
مردان، زنان و کودکان، با کوله‌باری از خستگی، به گونه‌ی اجباری به خانه‌‌های شان بر می‌گردند. اینان از راه طاقت‌فرسای شان نیز قصه‌های دارند.
جاوید احمد، یکی از این مهاجران می‌گوید: «در کراچی، ما را بسیار آزار و اذیت کردند. ما را گفتند که رنجر پولیس می‌آید؛ باید زودتر بروید. با وجودی که کارت هم داشتم، بلاخره شب ۹ بجه توانستم از مرز بگذرم.»
سرپناه، خوراک و کار دغدغه‌ی هر مهاجر‌ی است که وارد افغانستان می‌شود؛ در کشوری که تا گلو در بحران فقر و بی‌کاری قرار دارد. در این گذرگاه‌ها، استند کسانی که نمی‌دانند به کجا بروند و چه فردای در انتظار شان است؛ به‌ویژه کسانی که در پاکستان زاده و بزرگ شدند و برای نخستین‌بار، افغانستان را می‌بینند.
سید وارث، از مهاجرانی دیگر می‌گوید: «حکومت [طالبان] باید برای ما سرپناه فراهم کند و زمینه‌ی کار را مساعد بسازد. ما تمام داروندار، پول و زندگی خود را در پاکستان جاگذاشتیم. پول ما را هم دور دادند (مصادره کردند). این‌جا ما چیزی خاصی برای زندگی کردن نداریم.»
برخی‌ها هم که از برخورد پولیس پاکستان به ستوه آمده بودند، از برگشت به افغانستان راضی استند.
محمود خان، یکی از مهاجران دیگر نیز می‌گوید: «من از شهر کراچی آمدم و از این مرز عبور کردم. من آن‌قدر خوشحال استم که انگار تازه از مادر تولد شده‌ام.»
بر بنیاد آخرین آمار طالبان، حدود هفت هزار مهاجر روز گذشته از مرز اسپین بولدک وارد افغانستان شده‌اند.
هر چند بسیاری از کشورها و نهادهای بین‌المللی هم‌چون ملل متحد، عفو بین‌الملل و دیده-بان جهانی حقوق بشر، درخواست توقف اخراج اجباری را دادند؛ اما پاکستان می‌گوید که از تصمیم‌اش کوتاه نمی‌آید.
