امروز یازدهم اکتوبر برابر با «روز جهانی دختر» است. در این روز اما؛ برخی از دختران در جادههای کابل کار شاقه میکنند. آنها میگویند که با محرومیت از حق آموزش از سوی طالبان، فردای ناروشنی دارند.
فاطمه ۱۴ سال دارد و با کولهباری از چالشها در گوشهای از شهر کابل آب آلبالو میفروشد.
او میگوید که پدرش بیمار است و او تنها نانآور خانواده است.
فاطمه میگوید که دانشآموز صنف هفتم مکتب بود که طالبان او و هزاران دانش آموز دختر که بالاتر از صنف ششم بودند را از آموزش محروم کرند و اکنون آنها با دورنمای تاریکی به سر میبرند.
فاطمه، کودکِ کار است که میگوید: «زنان چرا حق ندارند که درس بخوانند تا کارهای شوند و در آینده به خانوادههای خود کمک کنند. طالبان اما به ما اجازه نمیدهند که ما درس بخوانیم تا به خانواده خود کمک کنیم.»
سازمان یونسکو میگوید که پس از فرمان ممنوعیت تحصیل دانشآموزان دختر بالاتر از صنف ششم از سوی طالبان، بیشتر از ۳ میلیون دانش آموز دختر در افغانستان از آموزش محروم شدهاند.
در سوی دیگر، اقتصاد فروریخته شماری از خانوادهها، دختران را مجبور به انجام کارهای شاقه در خیابانها کرده است.
پریسا ۱۲ سال دارد و با کراچی بار مردم را انتقال میدهد.
او میگوید: «من بارها را از مقابل دوکانها میگیرم. طالبان داخل کوچه نمیگذارند. برخی کسانی که بارشان را از موتر پایین میکنند، من آنها را میگیرم و میبرم به خانههایشان».
روز گذشته در کمیته سوم مجمع عمومی، سرپرست نمایندگی همیشگی افغانستان در ملل متحد از آنچه که سیاستهای سرکوبگرانه طالبان بر دختران و زنان افغانستان میخواند، انتقاد میکند.
نصیر احمد فایق گفت: «نقض سیستماتیک حقوق اساسی و آزادیهای زنان و دختران در افغانستان توسط طالبان که به سبب سیاستهای سرکوبگرانه طالبان زنان و دختران در افغانستان با تبعیض جنسیتی یا جندر آپارتاید مواجه هستند و از حقوق بنیادی آموزش و کار محروم میباشند».
پس از به قدرت رسیدن دوباره طالبان، دختران و زنان افغانستان بار دیگر با محدودیتهای فراوانی روبهرو شدهاند؛ به شمول محرومیت از حق آموزش و کار، و منع برخی آزادیها و فعالیتهای اجتماعی.
ملل متحد، شماری از کشورها و بسیاری از سازمانهای بینالمللی، طالبان را به نقض گسترده حقوقبشر، بهویژه حقوق زنان متهم کردهاند. چیزی که طالبان سیاستهای وضع شده بر زنان را پیوسته یک موضوع داخلی میخوانند.