سفال‌گران در استالف کابل می‌کوشند تا صنعت سفالگری یا “کلالی” را زنده نگه دارند.
بازار استالف برای هر مسافری که از ولایت‌های شمال و شمال شرقی به پایتخت می‌رود، آشنا است، بازاری که در آن جوش و خروش صنعت سفالگری استالف را می‌توان دید.
اما از دو سال بدین‌سو، این بازار گرمی گذشته‌اش را از دست داده و دکان‌داران می‌گویند که خریداران کمتری دارد.
ملک اکرم، سفال‌گر می‌گوید: «در دو سال گذشته فروش ما کم شده است. در گذشته همه از ما خرید می‌کردند، اما حالا اگر یک آدم پیسه دار بیاید می‌خرد در غیر آن نه.»
اما این سفال‌گران استالفی می‌گویند که نمی‌گذارند تا این صنعت از میان برود.
نصرالله، سفال‌گر گفت: «ده سال است که در این کار هستم و علاقه زیادی به این کار دارم.»
سفال‌گران از گِل، ظرف نان خوری، گلدان، کوزه، صراحی و لوازم تزئینی می‌سازند.
عزیزالله دکان‌دار گفت: «هر کدام از این ظرف‌هایی که شما اینجا می‌بینید، مراحل خاصی برای تولید دارد.»
صنعت سفالی یا (کلالی) از گذشته‌های دور در افغانستان وجود داشته است، اما تلاش‌های سفال‌گران ولسوالی استالف در رشد این صنعت جایگاه ویژه‌ای داشته است – صنعتی که در نبود بازارهای مناسب با خطر نابودی روبرو است.
