چهل روز دیگر؛ حکومت طالبان دو ساله میشود. حکومتیکه به نظر میرسد سرسازگاری با جامعه جهانی ندارد و از هیچ محدودیت سختگیرانهاش در افغانستان کوتاه نمیآید.
در این دو سال، نمایندگان کشورها از تربیون جهانی و حتا از نزدیک خواستهایی را برای تعامل مطرح کردند، اما طالبان نپذیرفتند.
چنانچه که در پکتیا سراجالدین حقانی از کلیدیترین اعضای رهبری و سرپرست وزارت داخله طالبان میگوید که به هیچ درخواست جهانیان تمکین نکردهاند و از همینرو به رسمیت شناخته نمیشوند.
سراجالدین حقانی، سرپرست وزارت داخله طالبان میگوید: «امروز که ما را به رسمیت نمیشناسند به این دلیل است که ما فرمایشهای آنها را نپذیرفتهایم. تا آخرین لحظه یک خواست آنها را هم نپذیرفتیم.»
مبارزه در برابر گروههای هراسافگن، جلوگیری از قاچاق مواد مخدر، شکلدهی حکومت فراگیر و تامین حقوقبشر به ویژه حقوق زنان، خواستههای مهم جامعه جهانی از طالبان است. اما بربنیاد گزارش ملل متحد در ماه جون، هنوز طالبان میزبان بیست گروه هراسافگن به شمول القاعده استند.
در سوی دیگر، تعریف حکومت آنان از دولت فراگیر چیزی دیگری است، نه سهمدادن به تمام گروههای سیاسی. آنچه که جامعه جهانی انتظار دارد.
سید اسحاق اتمر، آگاه سیاسی میگوید: «آوردن یک حکومت مشروع که تمام اتباع افغانستان در آن خود را ببینید، موضوعاتی استند که اگر طالبان به آن عمل نکنند، فکر نمیکنم جهان آمده شود تا آنان را به رسمیت بشناسد.»
طالبان دو سال بعد از تسلط در افغانستان محدودیتهای سختگیرانهای را در برابر زنان وضع کردهاند، بهویژه ممنوعیت و محرومیت از حق آموزش و کار.
به باور برخیها عدم تمکین طالبان به حقوق بنیادین زنان، به رسمیتشناختن طالبان را حتا در آینده نیز غیرمحتمل ساخته است.
برنا صالحی، فعال سیاسی میگوید: «به نحوی اقدامها و رفتارهایشان در برابر نهادی حقوقبشری و سیاسیون مخالف خودشان که اجازه ندادند آنها بیایند و در قدرت سهیم شود، نشان میدهد که خواستهای جامعه جهانی بهزودی از سوی طالبان پذیرفته نخواهد شد و به رسمیتشناسی حکومت آنها هم از سوی جامعه بینالمللی به تعویق خواهد افتاد.»
تاکنون جامعه جهانی هیچ بحثی را برای به رسمیت شناختن طالبان مطرح نکرده است.
در صدای منسوب به رهبر طالبان در عید قربان، ملا هبتالله آخندزاده گفت که جهان فکر میکند طالبان قدرت را به زور گرفتهاند و از همین رو حکومتشان را به رسمیت نمیشناسند. او از طالبان خواسته بود که آماده فشارهای بیشتر جامعه جهانی باشند.