وزارت خارجه قطر در اعلامیهای گفته است که نخست وزیر و وزیر خارجه این کشور و اَنتونی بلینکن وزیر خارجه امریکا در یک تماس تلفنی، درباره آخرین تحولات افغانستان گفتوگو کردهاند.
وزارت خارجه قطر در این اعلامیه جزییات بیشتری از این گفتوگوی تلفنی ارائه نداده است.
اما این گفتوگوی تلفنی یک روز پس از سفر نخست وزیر و وزیرخارجه قطر به قندهار، به نوعی گزارش دهی به مقامهای امریکایی درباره جزئیات این سفر دانسته میشود.
قطر افزون بر میزبانی مذاکرات ایالات متحده امریکا – طالبان و نشستهای مهم و سرنوشت ساز دیگر درباره افغانستان، سالها است که با طالبان رابطه دارد.
میرزا محمد یارمند، معین پیشین وزارت داخله افغانستان در این باره گفت: بیوفایی طالبان در خصوص آنچه که تعهد کردهاند اینان (مقامهای قطری) را واداشت که او حامل ضربالعجلهایی باشد که در خصوص این مساله باید این موضوع را به خود هبتالله انتقال دهند و موضوع دیگر این است که رازهای پیچیدهای وجود دارد که بخش مخفی توافقات دوحه است.
هرچند طالبان گفتهاند که وزیر خارجه قطر، پیام رسان امیر به امیر (یعنی امیر خودش به امیر طالبان) بوده، اما از آنجا که نخست وزیر و وزیر خارجه قطر ۱۰ روز پس از نشست سازمان ملل درباره افغانستان در دوحه به قندهار مرکز فرمان روایی طالبان رفت، به نظر میرسد که این مقام قطری پیام جهان را نیز به طالبان رسانده باشد.
در این میان، مونسه مبارز، عضو جنبش معترض زنان افغانستان میگوید: من این صحبتها را اثرگذار نمیدانم تا زمانی که میان طالبان و جهان یک معامله وجود دارد و این معامله کاملا سیاسی است و بر محور منافع است، دیدار و میانجیگری کشورها حتا کشورهای که از جلال تا زوال و از زوال تا جلال طالبان را حمایت کردهاند اثرگذار نیست.
در همین حال گمانهزنیهایی وجود دارد که این مقام قطری با رهبر طالبان نیز دیدار کرده است و پیامهایش را بهگونهی مستقیم به وی رسانده است. اما تاکنون نه قطر و نه طالبان درباره دیدار وی با ملاهبتالله چیزی نگفتهاند.
بر بنیاد گزارشهای رسمی، رهبر طالبان در دو سال گذشته با هیچ مقام خارجی دیدار نکرده است و حتا معاون دبیرکل سازمان ملل متحد برای دیدار با وی به قندهار رفت، اما ملا هبتالله با او دیدار نکرد.
بسیاری بر این باورند که با توجه به دیدگاههای تندروانه ملاهبتالله بعید به نظر میرسد که وی از تصمیمهایش عقب بنشیند. مگر اینکه در یک بده بستان بزرگ تن به این کار دهد.
ایجاد یک حکومت فراگیر و همه شمول در افغانستان و رعایت حقوق بشر به ویژه حقوق زنان و دختران از خواستهای اصلی جهان از طالبان استند. اما طالبان با تشکیل حکومت صد درصد طالبانی، دیگر گروههای تباری، مذهبی، زنان و دختران افغانستان را به گونهی ساختارمند از جامعه حذف کردهاند.