شماری از شهروندان کابل می‌گویند که از بازرسی‌های خودسرانه‌ی طالبان به ستوه آمده‌اند. آنان می‌گویند که افراد این گروه، بدون هیچ دلیل خانه‌های شان را بازرسی می‌کنند و این کار طالبان سبب ایجاد وحشت میان زنان وکودکان شده‌است.
فرامرز که باشنده‌ی شهرک عرب‌ها در نزدیکی میدان هوایی کابل است، می‌گوید که طالبان شب، بدون هیچ دلیلی خانه‌ی وی را بازرسی کرده و تمام لوازم خانه‌اش را به‌هم ریخته‌اند.
او گفت: «نمی‌دانم این کار طالبان را به چه شباهت دهم؟ وقتی درکنار خانواده‌ات آرامش نداشته باشی، این چگونه زندگی است؟ در خانه نشسته بودیم، طالبان چنان در را مُحکم کوبیدند، مثل اینکه ما افراد داعش باشیم. آنان بدون اجازه وارد خانه شدند. همه وسایل خانه را برهم زدند. مادر و خواهرانم همه وحشت کردند. وضعیت مادرم خراب شد و نزدیک بود ضعف کند.»
وی افزود که در دو ماه گذشته، این دومین بار است که خانه‌ی او و تمام ساکنان شهرک عرب‌ها بازرسی می‌شود. این اقدام طالبان سبب ترس مردم شده و آنها هر لحظه محتمل می‌دانند که طالبان با اسلحه وارد خانه‌های شان شوند.
این تجاوز آشکار به حریم خصوصی مردم است
سمیع‌الله، یکی دیگر از باشندگان شهرک عرب‌ها می‌گوید که طالبان خانه‌های این منطقه را ماهِ یک بار بازرسی می‌کنند؛ درحالی که مردم این شهرک همه‌ای شان مصروف کارهای آزاد هستند.
او می‌گوید: «ما از رهبران طالبان می‌خواهیم تا به افراد زیر امر شان دستور بدهند که از مردم‌آزاری دست بکشند. اگر طالبان به همین‌گونه ادامه بدهند که کسی در خانه‌اش خود را امن احساس نکند و با ادامه‌ی این تلاشی‌ها خانواده‌اش وحشت کند، ناگزیر کشور را ترک می‌کند؛ زیرا این تجاوز آشکار به حریم خصوصی مردم است.»
بیش از ده خانواده که در شهرک عرب‌های کابل زندگی می‌کنند، از بازرسی خود سرانه‌ی طالبان در گفت‌وگو با آمو شکایت کردند.
تنها باشندگان شهرک عرب‌های کابل نیستند که از بازرسی خودسرانه‌ی طالبان شکایت دارند. شماری از باشندگان مکروریان و کارته‌ی چهار نیز از این کار طالبان به ستوه آمده‌اند.
محبوبه امیری، یکی از باشندگان کارته‌ی سه مربوط حوزه‌ی سوم امنیتی می‌گوید که طالبان چندین بار به خانه‌اش برای بازرسی هجوم برده‌اند و وسایل او را به‌هم ریخته‌اند. این کار طالبان باعث وحشت کودکان او شده‌است.
او می‌افزاید: «باور کنید؛ وقتی زنگ دروازه را می‌شنویم، خودم و کودکانم از ترس می‌لرزیم. کودکانم می‌گویند، باز طالبان آمده‌اند، ما هیچ آرامش نداریم. شب و روز را با ترس سپری می‌کنیم. طالبان از ما کار و نان را گرفتند، حالا به حریم خصوصی ما هم احترام نمی‌گذارند.»
مکروریان نیز از ساحاتی است که طالبان چندین بار در آنجا بازرسی خانه به خانه را انجام داده‌اند.
باشندگان این منطقه نیز از این کار طالبان شکایت دارند و می‌گویند که افراد این گروه، بی‌هیچ دلیلی خانه‌های آنان را بازرسی کرده‌اند.
زبیده، دختری است که وارد شدن طالبان به خانه‌اش برای بازرسی، وی را دچار مشکلات روانی کرده‌است.
او می‌گوید که از دیدن افراد طالبان با اسلحه، شوکه شده‌است: «سه بار طالبان به خانه‌ام آمده‌اند، آنها پای‌بند هیچ اصولی نیستند با وضعیت به‌هم ریخته و وحشت‌ناک آمدند، نزدیک بود از ترس سکته کنم تا هنوز شوکی که دیده‌ام بر روانم تأثیر بدی گذاشته‌است، نمی‌دانم طابان چرا دست به چنین کاری می‌زنند.»
طالبان به مردم و مردم به طالبان بی‌باور هستند
کارشناسان حقوقی این اقدام‌های طالبان را خلافِ اصول دولت‌داری ونقض حقوق شهروندی می‌دانند.
احمد زبیر شکوه‌مند، آگاه مسایل حقوقی می‌گوید: «دولت‌ها و نظام‌ها مکلف هستند تا برای شهروندان شان زمینه‌‌ی آسایش را فراهم سازند، نه اینکه بدون دلیل موجه باعث آزار و اذیت آنان شوند؛ زیرا این گونه اقدام‌ها سبب فاصله میان نظام و مردم می‌شود. این ضعفِ نظام (اداره) طالبان را برملا می‌سازد و نشان می‌دهد که نظام به مردم و مردم به نظام بی‌باور هستند که از نارضایتی مردم سرچشمه می‌گیرد.»
شکوه‌مند جرم را در یک جامعه، شخصی می‌داند و می‌گوید که نباید براساس یک گزارش درست یا درست، طالبان یک منطقه را بازرسی کنند و سبب ایجاد رُعب و وحشت میان افراد جامعه شوند.
منابعی در میان طالبان هم می‌پذیرند که افراد این گروه هر ازگاهی اقدام به بازرسی‌های خانه به‌خانه می‌کنند.
یک منبع از میان طالبان به آمو می‌گوید که بازرسی خانه به‌خانه بربنیاد گزارش‌های کشفی این گروه برای جلوگیری از هرج و مرج اجرا می‌شود.
گفتنی است پس از سقوط جمهوریت، طالبان در افغانستان بازرسی خانه به‌خانه را در ولایت‌های گوناگون آغاز کردند؛ اقدامی که با واکنش داخلی و خارجی روبه‌رو شد. نهادهای بین‌المللی حقوق بشر این کار طالبان را تجاوز آشکار بر حریم خصوصی گفته‌اند و بر توقف آن تأکید کرده‌اند.
