باشندگان سای هزاره‌ی ولسوالی بُرکه‌ی ولایت بغلان از نبود آنتن‌های مخابراتی، نبود درمانگاه فعال و جاده در این ولسوالی شکایت دارند.
ساکنان بسیاری از ولسوالی‌های ولایت بغلان به دلیل وجود کوه‌های مرتفع و راه‌های دشوارگذر، از امکانات رفاهی اولیه برخوردار نیستند.
اهالی منطقه‌ی سای هزاره‌ی ولسوالی برکه بیش از ۶ هزار نفر جمعیت دارد، از نبود آنتن‌های مخابراتی، نبود جاده و درمانگاه فعال در این ولسوالی شکایت دارند.
محمد ابراهیم، یکی از باشندگان این منطقه از مشکلات خود و دیگر مردم این ولسوالی برای برقراری ارتباط با نزدیکان و دوستان خود در خارج از ولسوالی و خارج از کشور سخن می‌گوید.
او می‌افزاید: «ما برای تماس گرفتن چهار ساعت راه را به‌خاطر رسیدن به ارتفاعات بلند کوه‌های اطراف می‌پیماییم و به این طریق مشکل خود را حل می‌کنیم؛ اما این کار در بعضی از فصل‌های سال امکان پذیر نیست.»
او در ادامه گفت: «باشنده‌های این قریه، مردمان فقیر و فراموش شده‌ای هستند که تنها مشکل مخابراتی نه؛ بل هزاران مشکل دیگر نیز دارند. ما کلینیک نداریم، سرک نداریم و مجبوریم بیماران خود را بر سر چهارپایان به ولسوالی ببریم.»
صمد خان، یکی دیگر از باشندگان سای هزاره‌ی ولسوالی برکه نیز از اینکه برای تماس گرفتن و برقراری ارتباط با مشکل روبه‌رو هستند، می‌گوید: «برای رفتن به بلندای کوه‌ها جهت تماس گرفتن از اسب و مرکب استفاده می‌کنیم. کسانی که مسافر دارند، بیش‌تر این کار را انجام می‌دهند؛ اما جهت انجام یک تماس باید یک روز کاری را صرف نماییم تا مشکل حل شود.»
در یک اتاق گِلی به مردم خدمات بهداشتی ارائه می‌دهیم
منطقه‌ی سای هزاره‌ی ولسوالی برکه، یکی از مناطق پُرجمعیت در ولایت بغلان است که هیچ شبکه‌ی مخابراتی در آن آغاز به فعالیت نکرده‌است.
سوسن خالق‌یار، تنها پرستار زن در درمانگاه نیمه فعال سای هزاره است. او می‌گوید: «دارو نداریم و در یک اتاق گِلی کوچک به مردم خدمت می‌کنیم و به دارو و وسایل طبی زیاد نیاز داریم.»
با آنکه طالبان همواره ادعا می‌کنند که به مشکلات مردم رسیدگی می‌کنند؛ اما با مردم که روبه‌رو می‌شوید، از هزاران مشکل که دامن‌گیر شان شده‌است، شکایت دارند.
