با بسته شدن دانشگاه به روی دانشجویان دختر اکنون شمار زیادی از دختران در بی‌سرنوشتی به سر می‌برند.
این دختران با چشمانی پر از اشک وقلبی شکسته در آخرین روز دانشگاه از هم جدا شدند.
هویدا حدیث و ویدا صافی دو خواهر دانشجو هستند که بعد از بسته شدن دانشگاه بر رویشان اکنون خانه‌نشین و در بی‌سرنوشتی بسر می‌برند.
آرزوهایم با خاک یکسان شد
هویدا دانشجوی دانشکده طب بود. او آرزو داشت در آینده با درجه عالی فارغ شود و به عنوان پزشک به جامعه خود خدمت کند.
هویدا می‌گوید که با بسته شدن دانشگاه حس می‌کند همه آرزوهایش نیمه تمام مانده و او اکنون نگران آینده‌اش است.
او می‌گوید: «هر انسانی در زندگی آرمان، هدف و آرزوهایی دارد. اهداف که برای بر آورده شدن آن تلاش می‌کند من می‌خواستم در آینده پزشک شوم و بتوانم از این طریق به مردم کشورم خدمت کنم.»
این دانشجوی بازمانده از تحصیل ادامه داد: «طالبان با این تصمیم‌شان آرزوهای همه دختران را را با خاک یکسان کردند و روز تاروز محدودیت‌ها بر زنان را افزایش می‌دهند. طالبان پر و بال ما را شکستانده‌اند.»
هویدا که با فرمان جدید طالبان خانه‌نشین شده می‌گوید که مشکلات و چالش‌های زیادی را پشت سر گذرانده تا توانسته وارد دانشگاه شود و در رشته‌ای که دوست دارد درس بخواند.
او در ادامه به روز وداع با همصنفی‌هایش اشاره می‌کند. لحظات سختی که تاکنون در زندگی تجربه نکرده بود.
این دانشجوی بازمانده از تحصیل درحالی که بغض گلویش را گرفته ادامه داد: «ما به فضای دانشگاه عادت کرده بودیم، هر روز با دوستانم در مورد درس‌ها و برنامه‌هایمان صحبت می‌کردیم. اکنون در گوشه اتاق زندانی هستیم. هرچند مطالعه می‌کنیم اما مطالعه هیچگاه جایگاه دروس حضوری را نمی‌تواند بگیرد.»
می‌خواستم در آینده خودکفا شوم
ویدا صافی، خواهر کوچک هویدا است. او نیز دانشجوی دانشکده حقوق و علوم سیاسی بود و از اینکه دانشگاه به رویش بسته شده نگران و ناراحت است.
ویدا می‌گوید: «با بسته شدن دانشگاه‌ها خیلی متاثر شده‌ام من با انرژی زیادی درس می‌خواندم و به آینده امیدوار بودم. من می‌خواستم در آینده خودکفا باشم و به استقلال مالی دست یابم. اما اکنون همه آرزوهایم با خاک برابر شد.»
او از طالبان می‌خواهد که دروازه دانشگاه‌ها را برروی دختران باز کنند تا دختران به آرزوهایشان دست یابند.
نادیه شمال صافی مادر این دانشجویان است. او که پیشینه فعالیت‌های مدنی را دارد می‌گوید که با شرایط پیش آمده او نیز نگران آینده دخترانش است.
مادر این دانشجویان می‌گوید: دخترانش بعد از منع شدن از رفتن به دانشگاه خیلی نگران هستند و امیدوار است که طالبان دوباره در دانشگاه ها را به روی دختران باز کنند.
بسته شدن دروازه دانشگاه‌ها نه تنها این دو خواهر را نگران آینده کرده که تمامی دانشجویان دختر را در وضعیت بد روحی قرار داده است. شماری از دانشجویان در واکنش به این تصمیم طالبان راهپیمایی اعتراضی به راه انداختند.
هرچند سازمان‌های حقوق بشری و کشورهای جهان این اقدام طالبان را نکوهش کردند اما طالبان دلیل بسته شدن دانشگاه ها را عدم رعایت حجاب عنوان کرده‌اند.
طالبان به دنبال بسته کردن دانشگاه‌ها به روی دختران آنها را از کار در نهادهای بیرونی نیز منع کردند.
گفتنی است در مدت یک‌سال ونیم حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان محدودیت‌های زیادی بر زنان در کشور وضع شده است و واکنش‌های تند جهانی را به همراه داشته است. ظاهراً این واکنش‌ها هیچ تاثیری بر موقف طالبان در برابر زنان نداشته است.
