شماری از اعضای جنبش خودجوش زنان معترض در کابل می‌گویند که از سوی نهادهای امنیتی طالبان زیر پیگرد قرار دارند و برخی از زنانی که در رهبری آنها قرار داشتند، تیلفون‌های همراه شان خاموش است و از سرنوشت‌شان خبری نیست .
آنان می‌گویند که هر کسی که صدای حق را بلند کند، سرکوب می‌شود و شاید افراد بعدی که طالبان آنها را بازداشت کنند، آنان باشند.
سلسله محمدی، یکی از بانوان معترض که در چندین برنامه‌ی اعتراضی حضور داشته‌است، می‌گوید که به تازگی در واکنش به بسته شدن دانشگاه‌ها به روی دختران دانش‌جو در دروازه‌ی ورودی دانشگاه کابل اعتراض کرده و حالا تحتِ تعقیب نهادهای امنیتی طالبان است.
او با بیان اینکه برای بلند کردن صدای حق، خواستار برگزاری اعتراض‌های مسالمت آمیز بوده‌اند که در نزدیکی دانشگاه کابل طالبان آنها را از چهار طرف محاصره کردند، گفت: «لحظات بدی بود، پنج زن تنومند که از طالبان دستور می‌گرفتند، از موتر پیاده شدند. افراد طالبان برای شان گفت که پنج نفر را خوش کنید تا با خود ببریم. آنها به اندازه‌ای دست مرا محکم گرفته بودند که فکر می‌کردم قلبم بیرون می‌شود.»
محمدی ادامه داد: «وقتی آنها نتوانستند ما را سوار بر موتر کنند، طالبان دستور شلیک هوایی دادند. آنها زنان معترض را با شلاق، لت‌وکوب کردند و ما مؤفق شدیم فرار کنیم.»
موبایل بانوان معترض خاموش است و از آنها بی‌خبریم
محجوبه حبیبی که در بیش‌تر از ۲۰ اعتراض اشتراک کرده و بارها توسط طالبان لت‌وکوب شده‌است، می‌گوید که در تجمع اعتراضی به خاطر بسته شدن دانشگاه‌ها به روی دانش‌جویان دختر، با حالت غیر قابل تصور روبه‌رو شده‌است.
او در این باره گفت: «تمام کوچه‌ها و جاده‌های شهر کابل کاملن نظامی شده بود و طالبان همه جا بودند. خانم‌ها را از موتر پایین کرده و تلاشی می‌کردند. بانوانی که همراه طالبان آمده بودند، اعتراضات مقابل دانشگاه کابل را برهم زدند. آنها معترضان را در آغوش می‌گرفتند و به موتر انتقال می‌دادند.»
حبیبی در ادامه افزود: «بانوان هر طرف پراکنده شدند و هیچ‌کس حاضر نبود که ما را سوار موتر کند. بعد از آن روز از شماره‌های ناشناس به بانوان معترض اخطار داده می‌شود و موبایل اکثر آنان که در رهبری بودند، خاموش است و از سرنوشت آنها خبری نیست.»
وزارت تحصیلات عالی طالبان ناوقت روز سه‌شنبه (۲۹ قوس) با صدور فرمانی از همه دانشگاه‌های دولتی و خصوصی خواست که آموزش دختران دانش‌جو را تا اطلاع ثانی متوقف کنند.
طالبان در بیش‌تر از ۱۶ ماه گذشته محدودیت‌های گسترده‌ای را بر بانوان وضع و آنان را از کار و آموزش نیز محروم کرده‌اند. وضع این محدودیتها، اعتراض‌های گسترده‌ی زنان را به همراه داشته‌است.
