در حالی که بیش از یک‌ونیم سال است که دختران بالاتر از صنف ششم به مکتب نرفته‌اند؛ اما بسیاری از علاقه‌مندان به آموزش، با شیوه‌های گوناگون خواسته‌اند تا به دختران محروم از درس کمک کنند.
رحمت‌الله دین‌دار و بانو ماه جبین مُرادی، دو تن از جوانان ولایت بغلان هستند که از بودجه‌ی شخصی شان در شهر پلخمری مکتب خانگی ساخته‌اند. آنان هدف از ایجاد این مکتب را کمک به دخترانی می‌گویند که از رفتن به مکتب محروم هستند.
از ایجاد این مکتب نزدیک به هشت ماه می‌گذرد و تاکنون ۵۰۰ تن از دختران شامل این مکتب شده‌اند و مصروف آموزش اند.
رحمت‌الله دین‌دار در این باره می‌گوید: «زمانی که دختران از رفتن به محروم شدند، خواستم از طریقی به این دختران کمک کنم تا آنکه توانستم در همکاری با بانو ماه جبین، هشت ماه قبل این مکتب خانگی را بسازیم و چند استاد برای این‌کار استخدام کردیم. حالا باگذشت هر روز، شاگردان ما بیش‌تر می‌شود.»
لب‌خند به جای اشک
رویا آگاه یکی از آموزگاران این مکتب می‌گوید: «یگانه خواست من کمک به این دختران معصوم بود. وقتی از ایجاد چنین مکتبی آگاه شدم، خواستم به صفت استاد برای دختران و زنان محروم از تحصیل تدریس کنم. وقتی با مسؤولان آن به تماس شدم گفتند، هرکس که می‌تواند اشک شادی را به چشمان این دختران بیاورد، ما به او نیاز داریم.»
او در ادامه گفت: «یک ساعت راه را پیاده می‌آیم تا برای دختران تدریس کنم، من تن‌خواه نمی‌خواهم، فقط کافی است شاگردانم خوش باشند.»
کرشمه مومند، یکی دیگر از استادان این مکتب است. او هدف از تدریس را با سواد شدن زنان و دختران دانسته و می‌گوید: «ما اگر نتواستیم برای تمام دختران افغانستان تدریس کنیم، حداقل چند تن از اعضای خانواده و همسایگان خود را یاد داده می‌توانیم و هر کس باید همین کار را کند.»
مریم، دانش‌آموز این مکتب با ابراز خُرسندی از ایجاد این مکتب گفت: «وقتی این مکتب در نزدیکی خانه‌ی ما جور شد، خوش‌حال شدم، قبل از آن خیلی نگران بودم. اگر این مکتب خانگی ساخته نمی‌شد، شاید از تشویش می‌مُردم.”
زینب دانش‌آموز دیگری هست که با بسته شدن دروازه‌ی مکتب‌ها، دروازه‌ی آرزوهایش نیز بسته شد.
وی از نهادهای حامی زنان و مدافعان حقوق زن می‌خواهد که از دختران افغانستان در چنین شرایطی مثل فرزندان شان حمایت کنند.
در این مکتب خانگی نه‌تنها دختران محروم از مکتب با شور و شوق می‌آیند؛ بل مادران کودک در آغوش نیز برای فراگیری سواد به این مکتب می‌آیند.
این درحالی است که خبرهایی مبنی بر ایجاد چنین صنف‌های خانگی و پنهانی در شماری از ولایت‌های کشور منتشر شده‌است؛ موضوعی که امیدواری‌ها را برای بالابردن روحیه‌ی دخترانِ بازمانده از آموزش افزایش داده‌است.
