نخستین نمایشگاه فرآورده‌های دستی زنان در ولایت هرات از سوی دفتر «ودان» به‌همکاری بخش پناهندگان سازمان ملل متحد برگزار شد.
زنان بی‌جا شده و بازگشت‌کننده و هم‌چنان بانوان بازرگان فرآورده‌های خود را که قبلن آموزش ساختن آن‌ها را فراگرفته بودند، در این نمایشگاه به‌نمایش گذاشتند.
حسن خان احمدزی مسوول پروژه‌ی صنایع دستی ساخت افغانستان در دفتر ودان می‌گوید: «در این نمایشگاه صنایع و تولیدات دستی زنان از جمله قالین‌بافی، دست‌دوزی و کیف‌دوزی به‌نمایش گذاشته شده و در آن ۵۰ خانم بی‌جا شده و مهاجر اشتراک کرده‌اند.
او در ادامه می‌گوید که تا پایان سال روان میلادی سه نمایشگاه داخلی و دو نمایشگاه خارجی دیگر نیز در امریکا از سوی این دفتر برگزار می‌شود. ما در کنار بازاریابی برای خانم‌ها، چگونگی تولیدات باکیفیت و بر اساس خواست مشتری را نیز آموزش می‌دهیم.
مسوولان برگزار کننده هدف از راه‌اندازی این نمایشگاه را در ولایت هرات، مهیا شدن بازار فروش برای فرآورده‌های زنان در داخل و خارج از کشور می‌دانند.
در همین حال زنان تجارت‌پیشه در ولایت هرات می‌گویند که برای رشد کار بازرگانی شان نیاز است تا نمایش‌گاه‌های بیش‌تری در سطح ملی و بین‌المللی برگزار شود.
بنفشه احمدی یکی از زنان شاغل در هرات که یک‌سال می‌شود مصروف کار هنر سفالی است، می‌گوید: «امیدوارم نمایش‌گاه‌ها به‌همین منوال ادامه پیدا کند. برای ما خیلی خوب است. در وضعیت کنونی که اقتصاد خوب نیست، نیاز است تا زنان در کنار مردان کار کنند و خیلی خوب است که چنین پروژه‌هایی راه اندازی شود و برای زنان زمینه‌ی کار فراهم شود.»
عاقله رضایی که تولیدات خامک‌دوزی خود را به این نمایشگاه آورده‌است با ابراز خرسندی از برگزاری این نمایشگاه گفت: «مشکلات برای زنان بیش‌تر شده و زمینه‌ی کار نیست، باید آن‌ها مورد حمایت قرار گیرند و محدودیت از سر راه شان برداشته شود.»
پس از تحولات پسین در کشور، در کنار افزایش مشکلات دیگر بازار فروش محصولات زنان هم کم‌رنگ شده است.
بانوان بازرگان می‌گویند که در حال حاضر نسبت به‌گذشته فعالیت و فروش فرآورده‌های دستی شان کم‌تر شده‌است و باید برای آنان زمینه‌ی فروش تولیدات شان در داخل و خارج از کشور فراهم شود.
نرگس هاشمی رئیس اتاق تجارت و صنایع زنان زون غرب می‌گوید: «این اداره دستاوردهای زیادی برای حمایت از زنان داشته و توانسته‌است که ۴ هزار خانم را برای حمایت و پشتیبانی به موسسات و نهادهای حامی معرفی و استخدام نماید.
او تنها مشکل سدِ راه زنان شاغل در کشور را نبود بازار فروش، آموزش و آگاهی کافی از چگونگی فرایند تولیدات شان دانسته و می‌گوید که اکنون با حمایت نهادهای حامی تا حدودی این مشکلات برطرف شده است و به دنبال آن استند تا بازار آنلاين برای فروش این فرآورده‌ها پیدا کنند.
با سقوط نظام جمهوری محدودیت‌های زیادی بر سر راه زنان و دختران افغانستان وضع شده‌است و آن‌ها آزادی‌های گذشته را ندارند.
جلوگیری از حضور زنان کارمند در اداره‌ها، بسته بودن دروازه‌های مکاتب به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم و محدودیت‌های وضع شده برای مُجریان زن در تلویزیون‌ها، تنها بخشی از ایجاد محدودیت ها از سوی طالبان برای زنان و دختران در افغانستان است.
