سازمان پناهندگان ملل متحد در گزارشی تازه گفته است که زنان و دختران در افغانستان با چالشهای جدی در دسترسی به خدمات اولیه و کمکهای بشردوستانه روبهرو اند.
این گزارش که وضعیت مهاجران بازگشته به افغانستان را بررسی کرده از تبعیض نظاممند و محدودیتهای گشتوگذار زنان بهعنوان بخشی از مشکلات آنان یاد کرده است.
براساس این گزارش، بسیاری از خانوادههای آواره بهدلیل وضعیت ناگوار اقتصادی، کودکان خود را از آموزش محروم کرده و آنان را به کارگری واداشتهاند. همچنین سرپناه، مواد غذایی و کمکهای اولیه بهداشتی بهعنوان نیازهای اساسی و فوری مهاجران بازگشته به افغانستان شناسایی شده است.
سرپناه و نبود کار نگرانی اصلی بازگشتکنندگان از پاکستان
شماری از خانوادههایی که اخیراً از پاکستان به افغانستان بازگشتهاند، از نبود سرپناه و وضعیت ناگوار اقتصادی بهویژه در فصل سرما شکایت دارند.
راضیه، یکی از ساکنان ولایت هلمند، میگوید: «ما از پاکستان برگشتیم، اما دکان و سرمایه ما همانجا ماند. دو شب است که چیزی برای خوردن نداریم. شوهرم دنبال کار میرود، ولی کاری نیست. بچهها هم سرگرداناند. هیچ کمکی به ما نشده است.»
عبدالکلام، یکی دیگر از بازگشتکنندگان، شرایط سخت زندگی خود را اینگونه شرح میدهد:
«در پاکستان دکان داشتم و زندگی خوبی میگذشت. اما پولیس پاکستان ما را اخراج کرد و پولهایم را گرفت. حالا در هلمند نه کار است و نه سرپناه. نمیدانیم چه کنیم.»
کودکان، قربانی بحران اقتصادی
گزارش ملل متحد تأکید میکند که بسیاری از خانوادههای مهاجر بهدلیل وضعیت بد معیشتی، فرستادن کودکان به مدارس را متوقف کرده و آنان را مجبور به کارگری کردهاند.
عبدالله، یکی از بازگشتکنندگان، میگوید: «اینجا کاری پیدا نمیشود. اگر هم کاری باشد، روزی ۱۰۰ تا ۱۵۰ افغانی مزد میدهند که برای زندگی کافی نیست. در پاکستان به ما ظلم کردند، پولهایمان را گرفتند و ما را اخراج کردند. حالا اینجا هم هیچ راهی برای گذران زندگی نداریم.»
در شرایطی که سرپناه، غذا و خدمات اولیه بهداشتی از نیازهای فوری مهاجران بازگشته به افغانستان است، برخی از آنان میگویند که طالبان به مشکلاتشان رسیدگی نمیکنند.
از سوی دیگر، نهادهای بینالمللی اعلام کردهاند که بهدلیل کمبود بودجه، توانایی کافی برای کمکرسانی بشردوستانه ندارند. این وضعیت بهویژه در فصل سرما شرایط را برای آوارگان و مهاجران بازگشته دشوارتر کرده است.