۷۸ سال پیش از امروز (در ۱۹ نومبر ۱۹۴۶) افغانستان به عنوان یک کشور مستقل به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.
عبدالحسین عزیز به عنوان نماینده افغانستان، در آن زمان سند منشور ملل متحد را امضا کرد.
در آن زمان در کنار ایسلند و سویدن، افغانستان نیز «به گونه افتخاری» عضویت این سازمان را کسب کرد.
این در حالی است که با گذشت ۷۸ سال، اما افغانستان اکنون نماینده رسمی در ملل متحد ندارد و کرسی نمایندگی دائمی کشور در این سازمان، از سوی سرپرست گماشته شده ملل متحد اداره می‌شود.
در عین حال از سه سال به این‌سو، افغانستان حق رای در مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز را ندارد.
سازمان ملل متحد دلیل تعلیق حق رای افغانستان در مجمع عمومی را نپرداختن حق عضویت این سازمان از سوی کشور عنوان کرده است.
این در حالی است که تعلیق حق رای کشور در مجمع عمومی و نبود نماینده دائمی رسمی افغانستان در ملل متحد، نگرانی‌ها از پیامدهای آن روی سرنوشت سیاسی کشور را افزایش داده است.
نمایندگی دائمی رسمی افغانستان در سازمان ملل متحد و حق رای کشور در مجمع عمومی پس از آن به حالت تعلیق درآمد که طالبان بار دیگر بر کشور مسلط شدند و نظام جمهوریت از هم پاشید.
هرچند طالبان پیش از این از ملل متحد خواستند که کرسی نمایندگی دائمی افغانستان را به نماینده آنان وگذار کند؛ اما با وجود گذشت سه سال، این کرسی به طالبان داده نشد و هیچ کشور و سازمانی در جهان تا کنون حاضر نشده است تا حاکمیت طالبان را به رسمیت بشناسد؛ موضوعی که سرنوشت سیاسی افغانستان را به چالش کشیده است.
از طرفی هم، شماری از شهروندان کشور با انتقاد از وضعیت موجود می‌گویند که چالش‌های سیاسی و نبود روابط رسمی کشورها به ویژه غرب با افغانستان، آنان را با مشکلات جدی مواجه ساخته است.
