افغانستان

رینا امیری: طالبان به سیاست‌های دهه ۹۰ شان بازگشته‌اند

رینا امیری نماینده ویژه ایالات متحده در امور زنان و حقوق بشر افغانستان در یک نشست حاشیه‌ای در سازمان ملل متحد گفته است که طالبان هرچند ابتدا اعلام کردند به حقوق زنان و دختران افغانستان متعهد هستند و به سیاست‌های دهه ۹۰ شان بازنخواهند گشت؛ اما اکنون پیام آنان تغییر کرده است.

نماینده ویژه امریکا می‌گوید: «اگر قانون موسوم به امر به معروف و نهی از منکر طالبان اجرا شود، حذف کامل زنان و دختران افغانستان از فضای عمومی را به همراه خواهد داشت.»

او در این نشست افزود: «طالبان اکنون این را یک مسئله داخلی می‌نامند و به وضوح نشان می‌دهند که مسیری که در پیش گرفته‌اند نه رو به جلو بلکه بازگشت به دهه ۱۹۹۰ است؛ دوره‌ای که به خاطر سیاست‌های‌شان همچون امروز به عنوان یک رژیم منفور شناخته می‌شدند.»

خانم امیری می‌‌افزاید که این اقدامات به‌ طور مستقیم بر تلاش‌های کمک‌های بشردوستانه تاثیر می‌گذارد؛ زنان گروهی هستند که به آسیب‌پذیرترین افراد در افغانستان دسترسی دارند. از طرفی هم زنان خود از جمله آسیب‌پذیرترین گروه‌هایی هستند که دریافت‌کننده این کمک‌ها هستند و تحت تاثیر قرار خواهند گرفت.

او در ادامه افزود که این رویکرد طالبان بر جریان‌های مهاجرت تاثیر می‌گذارد.

نماینده ویژه امریکا در این نشست گفت که با تعدادی از شهروندان افغانستان صحبت کرده است و این شهروندان چنین گفته‌اند: «من نمی‌خواهم کشورم را ترک کنم؛ اما وقتی دخترم نمی‌تواند تحصیل کند، وقتی همسرم نمی‌تواند از خانه خارج شود، هر خطری را برای خارج کردن خانواده‌ام از افغانستان می‌پذیرم.»

او می‌گوید که این وضعیت پیامدهای امنیتی هم دارد. کشوری که زنانش را از دست می‌دهد، به «کشوری رادیکال» تبدیل می‌شود.

رینا امیری می‌گوید که سه سال است جهان گواه فرمان‌های بی‌وقفه‌ای است که بر زنان و دختران که جمعیت آسیب‌پذیر در افغانستان هستند، تحمیل شده‌اند.

خانم امیری گفته است که بیش از ۷۰ فرمان را طالبان صادر کرده‌اندو تعدادی از دستورهای دیگر در سطوح محلی اجرا شده‌اند که در نهایت به قانون موسوم به «امر به معروف و نهی از منکر» ختم شده است.

نماینده ویژه امریکا می‌گوید که این وضعیت، آزار و اذیت جنسیتی را تشکیل می‌دهد و اکنون جهان باید به عنوان «نقطه عطفی» به آن نگاه کند.

او می‌افزاید آن‌چه طالبان انجام می‌دهند، نه تنها نقض یک تعهد اخلاقی است؛ بلکه برخلاف منافع همه کشورهای جهان است که خواهان یک افغانستان فراگیر، صلح‌آمیز با خود و همسایگانش هستند.