جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان در ایران در قطعنامه‌ای گفته‌اند که سازمان ملل متحد و کشورهای جهان باید به جای «شعارها، نشر گزارش‌های بی‌اثر»، دست از تعامل با طالبان بردارند.
این جنبش‌های زنان معترض می‌گوید که جهان باید اقدام‌های جدی، فوری و عملی در حمایت از زنان افغانستان کند.
از طرفی هم این زنان معترض می‌افزایند که طالبان در سه سال گذشته «از هیچ نوع خشونت، جنایت، تبعیض، تجاوز، بازداشت، شکنجه، قتل‌های هدف‌مند، خفه‌کردن آزادی بیان و حذف کامل زنان از جامعه» دریغ نکرده‌اند و در عین حال آنان با مشکلات اقامت در ایران نیز مواجه هستند و دفتر نمایندگی ملل متحد در این کشور در قبال آنان بی‌تفاوت است.
این زنان می‌گویند که مشکلات امروزی افغانستان برای جهان که خود را مدعی دموکراسی، حقوق‌بشر و حقوق زنان می‌داند، «ننگ تاریخی» است.
در قطعنامه این نبش‌های اعتراضی آمده است که مشکلات امروزی در کشور، بسیار جدی، تاسف‌بار و نشانه واضح «آپارتاید جنسیتی» در قرن ۲۱ است و باید به رسمیت شناخته شود.
این در حالی است که طالبان با توشیح قانون جدید تحت عنوان «قانون امر به معروف و نهی از منکر» محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های شدیدی بر حقوق انسانی و آزادی‌های شهروندان کشور به ویژه زنان وضع کرده‌اند.
در این قانون طالبان حتا شنیده شدن صدای زن در اماکن عمومی که مردان حضور داشته باشند، حرام دانسته شده و منع شده است.
اما ملل متحد در واکنش به قانون تازه طالبان ابراز نگرانی شدید کرده و گفته است که این قوانین محدودیت‌های گسترده‌ای را بر رفتار شخصی اعمال کرده و عملاً زنان را از زندگی عمومی حذف می‌کند.
این سازمان در بیانیه‌ای افزوده است که این قانون به طور قابل توجهی کاهش شدید حقوق زنان و دختران افغانستان از جمله الزام زنان برای پوشاندن تمام بدن و صورت‌شان را عمیق‌تر می‌کند و صدای زنان را در ملاء عام ممنوع می‌کند.
در این بیانیه‌ای آمده است که در طول سه سال گذشته طالبان پس از تسلط بر کشور زنان و دختران افغانستان را در معرض بیش از ۷۰ فرمان، بخشنامه و فرمان سلب حقوق اساسی قرار داده‌اند.
